BALLADA O NOWEJ HUCIE - PROLOG
Świat z przeszłości i teraźniejszość płynnie się przenikają. Te dwie rzeczywistości nie funkcjonują oddzielnie, ale mają na siebie wpływ. Każdy mógł być przecież każdym z przeszłości. To przecież to samo miasto.
Procesja ludności. Po chwili zatrzymują się i znajdują zwłoki Bezrobotnego Fistulki z wbitym do głowy zamrożonym martwym królikiem. Podnoszą je i kładą na ławce. Po chwili pojawia się światło z nieba. Bezrobotny Fistulka zmartwychwstaje. Widać poruszenie.
OFF: Na początku był niebytu beton. W galaktykach wirujących mieszał go Pan, potem po trochu nabierał i w formy myśli swoich wlewał tak robił świat. Ubabrał się, umęczył, no to dnia siódmego chciał sobie trochę odpocząć chyba, co nie! Patrzy, a tu w galaktycznej betoniarce trochę ciapy szarej jeszcze Mu się kręci i zaraz jak nic - zastygnie! A wtenczas Wszechświat cały skamienieje - i zmarnuje się robota Jego! - Co z tą resztówką zrobić mam, żeby mi się grucha nie „zabiła"? - zmartwił się Pan. - W szalunek myśli jakiej wlać, skoro żadnej nie mam pod ręką, bom wszystkie zużył i nic do głowy już mi nie przychodzi? A tu grucha się kręci, niebytu beton gęstnieje, trzeba się szybko decydować, wiadomo! Idei żadnej już nie mając, formy ani sensu, spuścił Pan resztę pulpy szarej na końcu świata, jak nikt nie widział. Tak powstało nasze Miasto.
(Genesis według Heńka Pajęczarza)
Świat z przeszłości i teraźniejszość płynnie się przenikają. Te dwie rzeczywistości nie funkcjonują oddzielnie, ale mają na siebie wpływ. Każdy mógł być przecież każdym z przeszłości. To przecież to samo miasto.
Piotr Waligórski
BALLADA O NOWEJ HUCIE
na podstawie książek Lidii Amejko „Żywoty świętych osiedlowych” i Hanny Sokołowskiej „Kosa czyli ballada kryminalna o Nowej Hucie”
Reżyseria i oprac. muz.: Piotr Waligórsk
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Przygotowanie wokalne: Marta Bizoń
konsultacje muzyczne: Piotr Piecha
występują
Józef Drukarz – Andrzej Franczyk
Heniek Tragarz Sensu – Piotr Pilitowski/Piotr Franasowicz
Pan Bóg, Wysłannik Niebios, Wcisło, Egon, Szopenchałer – Krzysztof Górecki
Belcia, Babcia – Iwona Sitkowska
Marianna, Andżelika – Kinga Suchan (gościnnie)
Adaś, Bezrobotny Fistulka – Mikołaj Chroboczek (gościnnie)
Kryspina Ostatnia Karmicielka Słowa, Wuefistka, Matka Wioletty – Marta Bizoń
Patryk Pogromca Pustki – Sebastian Oberc (gościnnie)
Wioletta, Apolonia – Gabriela Oberbek
Poldek, Szymon Chałupnik – Jan Nosal
Popularne
ŻAŁOBA NARODOWA - 6 MARCA ODWOŁANY SPEKTAKL "MÓJ BOSKI ROZWÓD"
W związku z ogłoszeniem dwudniowej żałoby narodowej, przez prezydenta Bronisława Komorowskiego po katastrofie kolejowej, do której doszło w sobotę w okolicach Szczekocin w dniu 6 marca odwołujemy spektakl "Mój boski rozwód
Zobacz więcejPATRZĄC Z KOSMICZNEJ PERSPEKTYWY
- Pokuszę się o stwierdzenie, że w moim spektaklu nie ma głównego bohatera, bo każda z postaci ma tak bogaty swój świat wewnętrzny, że widz będzie mógł wybrać sobie za którą z nich podąży jego uwaga… z Pawłem Szumcem, reżyserem przedstawienia "Królik Królik" rozmawia Maria Klotzer
Zobacz więcejMARTA BIZOŃ, KAJETAN WOLNIEWICZ, ANDRZEJ FRANCZYK - SCENY ZE SPEKTAKLU, GRAMY 10 I 11 MARCA
Ja, Itamar Jakobi, lat 40, niniejszym oświadczam, że nagle uświadomiłem sobie, iż urodziłem się, żeby żyć. Jeszcze dziś wieczorem pójdę zniszczyć moją przyjaźń z moim najlepszym przyjacielem Leidentalem. Więcej już nie napiję się u niego herbaty, nie zagram z nim w domino. Sprawię mu ból i zranię go, wymierzę kopa w jego przyjaźń, żeby zrozumiał, gdzie jest on – a gdzie ja. Sprawię mu ból i zranię go. Zranię go i sprawię mu ból. Serdecznie życząc sobie sukcesu, gorąco siebie całuję – ja, Itamar Jakobi
Zobacz więcej