Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
28.03.2017

BECZKA PROCHU

8 kwietnia łódzka premiera naszej "Beczki prochu", a do Teatru Ludowego zapraszamy już 20. Zobacz zdjęcia z prób.

Dejan Dukovski, ur. w 1969 r. w Skopje, ukończył wydział dra­maturgii na tamtejszym uniwersy­tecie, z którym do dzisiaj współ­pracuje jako wykładowca akade­micki "Beczka prochu", napisana w 1994 jako reakcja na pierwsze walki etniczne w byłej Jugosławii, to wstrząsająca opowieść o świe­cie, w którym jedynym argumentem staje się brutalna przemoc. Dwadzieścia trzy postacie, jedena­ście scen, podczas których kolejne ofiary stają się katami Przerażają­cą aktualność pojmiemy dopiero wtedy, kiedy uświadomimy sobie, że taka bałkańska beczka prochu może wybuchnąć w każdej chwili także winnych, spokojnych na pozór rejonach Europy.

Prapremiera "Beczki prochu" odbyła się w Teatrze Narodowym w Skopje w roku 1995. W 1996 spektakl otwierał jeden z najbar­dziej prestiżowych festiwali te­atralnych w Europie Bonher Biennale, co utorowało mu drogę na światowe sceny (premiery m.in. w Holandii, Szwecji, Niemczech, Austrii, Finlandii, Stanach Zjednoczonych, Japonii). W 1998 spektakl odwiedzał również Pol­skę podczas festiwalu Kontakt w Toruniu. Goran Paskaljevics dokonał adaptacji filmowej tek­stu Dejana Dukovskiego - film "Bure banita" nagrodzony został na festiwalu w Wenecji, nomino­wany był także do Oskara w ka­tegorii najlepszego filmu zagra­nicznego.

Aleksadra Pielechaty

 

Po więcej informacji o spektaklach FESTIWALOWYCH  zapraszamy na bloga teatralnego . Jutro pojawi się tralier do spektalu - bądzcie z nami na bieżąco!!

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej