Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
26.10.2010

POMIESZANIE Z POPLĄTANIEM - JESTEŚMY PO PIERWSZYCH POKAZACH SPEKTAKLU

Całość iskrzy się humorem nie tylko słownym, ale i sytuacyjnym, perypetie bohaterów czasem niepokojąco przypominają nasze własne zmagania z codziennością, a nad wszystkim unosi się nieco ironiczny śmiech Stwórcy…

banerek_640



zdjęcia z próby, foto www.baz.fotolog.pl

img_3221_400_01img_3269_400_01



img_3229_400img_3243_400

Pomieszanie z poplątaniem to najkrótsza definicja tego, co można zobaczyć na scenie w najnowszej komedii mistrza tego gatunku - Michaela Frayna.

W sześciu jednoaktówkach oglądamy zmagania różnych par z sytuacjami tak zwanego życia codziennego.

Samolot (Proszę nie patrzeć): Stewardesa I - Marta Bizoń, Stewardesa II – Karolina Stefańska, Pasażer Bloss - Piotr Pilitowski oraz Jadwiga Lesiak, Małgorzata Kochan, Małgorzata Krzysica, Iwona Sitkowska, Piotr Piecha, Tadeusz Łomnicki, Jacek Joniec, Jacek Wojciechowski

img_3232_400img_3253_400

Hotel (Sobowtóry): Melanie – Małgorzata Krzysica, Lynn – Iwona Sitkowska, Miles – Piotr Piecha, Laurence – Jacek Wojciechowski

Alarmy: John – Tadeusz Łomnicki, Jocasta – Marta Bizoń, Nicholas – Jacek Joniec, Nancy – Karolina Stefańska, Głos Petera Fincha – Krzysztof Górecki

Disco (Rozmowa): Charmian - Małgorzata Kochan Clifford - Piotr Piecha Peter - Piotr Pilitowski 
 
img_3342_400img_3337_400


img_3351_400img_3352_400

Pożegnania: John – Tadeusz Łomnicki, Jocasta – Marta Bizoń, Nicholas – Jacek Joniec, Nancy – Karolina Stefańska

img_3375_400img_3376_400

img_3367_400img_3372_400

Lotnisko (Uziemieni): Nikki – Małgorzata Kochan,  Chris – Piotr Pilitowski Dietrich – Tomasz Schimscheiner / Jarosław Szwec Mama - Jadwiga Lesiak

img_3430_400img_3420_400

Głos Boga - Kajetan Wolniewicz


Najnowsze zdobycze techniki zamiast ułatwiać zdecydowanie utrudniają i komplikują najprostsze sprawy. Urlop okazuje się nad wyraz męczący, a banalna rozmowa towarzyska nie pozwala na nawiązanie jakiejkolwiek komunikacji między ludźmi. Całość iskrzy się humorem nie tylko słownym, ale i sytuacyjnym, perypetie bohaterów czasem niepokojąco przypominają nasze własne zmagania z codziennością, a nad wszystkim unosi się nieco ironiczny śmiech Stwórcy…


img_3279_400img_3300_400

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej