Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
19.10.2010

TADEUSZ ŁOMNICKI NAGRODZONY, DUETY WYRÓŻNIONE

Tarnów. Werdykt Talii 2010
Dyrekcja Festiwalu przyznała także nagrody indywidualne m.in. dla Tadeusza Łomnickiego
"Komedia to nie jest wyciskacz śmiechu" - przecztaj wywiad z aktorem

Po raz czwarty gościliśmy na  XIV Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia i po raz czwarty wracamy z nagrodą.

Spektakl "Duety" w reżyserii Włodzimierz Nurkowskiego zajął III miejsce, a TADEUSZOWI ŁOMNICKIEMU Dyrekcja Festiwalu przyznała nagrodę indywidualną - za stworzenie wrażenia, że słowo duet może na scenie zwielokrotnić się aż do oktetu aktorskiego

G R A T U L U J E M Y !!!

na zdjęciu Maja Barełkowska i Tadeusz Łomnicki; foto Sebastian Strama
03_400_0123_400_01

przeczytaj wywiad z Tadeuszem Łomnickim


SZCZEGÓŁY WERDYKTU PONIŻEJ

statuetkę Talii oraz nagrodę finansową w wysokości 15 000 zł otrzymał spektakl "Klimakterium... i już" Elżbiety Jodłowskiej w reż. Cezarego Domagały (uzyskując 966 punktów). II miejsce - "SZCZĘŚLIWY DZIEŃ" Andrzeja Chichłowskiego w reżyserii Andrzeja Grabarczyka Studio Mojotribe - Warszawa Uzyskując 768 punktów III miejsce - "DUETY" Peter'a Quiltera w reżyserii Włodzimierza Nurkowskiego z Teatru Ludowego z Krakowa Uzyskując 754 punktów IV miejsce "BOŻYSZCZE KOBIET" Neil'a Simona w reżyserii Cezarego Morawskiego z Teatru Capitol z Warszawy Uzyskując 717 punktów V miejsce "LEKCJA SZALEŃSTWA" Eugene Ionesco w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza z Teatru Nowego w Zabrzu Uzyskując 518 punktów Dyrekcja Festiwalu przyznała także nagrody indywidualne dla: Piotra Gąsowskiego, który z precyzją pokazał, że trudno być bożyszczem kobiet bez mamusi, mieszkania i marzeń w spektaklu "Bożyszcze kobiet" w reżyserii Cezarego Morawskiego Teatru CAPITOL z Warszawy (nagroda pieniężna w wysokości 5000 zł). Tadeusza Łomnickiego, za stworzenie wrażenia, że słowo duet może na scenie zwielokrotnić się aż do oktetu aktorskiego w spektaklu "Duety" Teatru Ludowego z Krakowa w reżyserii Włodzimierza Nurkowskiego (nagroda pieniężna w wysokości 5000 zł). Po podliczeniu wszystkich oddanych głosów komisja stwierdziła, że w plebiscycie publiczności oddano łącznie 970 głosów.



żródło

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej