Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
30.01.2018

ZACZĘLIŚMY PRÓBY DO NOWEGO SPEKTAKLU.

Etiuda ?Panna Julia? wygrała ubiegłoroczny Festiwal Młodych Reżyserów, organizowany przez Teatr Ludowy i krakowską AST. Nagrodą była możliwość zrealizowania pełnowymiarowego spektaklu na scenie Teatru Ludowego. Spektakl w reżyserii Radka Stępnia zobaczycie w maju na Scenie Pod Ratuszem.

Etiuda „Panna Julia” wygrała ubiegłoroczny Festiwal Młodych Reżyserów, organizowany przez Teatr Ludowy i krakowską AST. Nagrodą była możliwość zrealizowania pełnowymiarowego spektaklu na scenie Teatru Ludowego.

“Panna Julia” Augusta Strindberga
reżyseria: Radek Stępień.
obsada: Krystian Pesta, Maja Pankiewicz, Roksana Lewak

Premiera maj 2018 – Scena Pod Ratuszem

 

„Samotność jest jak deszcz,
Wznosi  się z morza na spotkanie zmierzchu,
Z równin mrocznie dalekich i obcych
Idzie do nieba, w którym jest odwiecznie
A z nieba  wreszcie opada na miasto...

Spada ulewą w godzinach niepewnych,
Kiedy ulice majaczą w przedświcie
I kiedy ciała, co nic nie znalazły,
Zmęczone i smutne puszczają się z objęć
I kiedy ludzie, co się nienawidzą,
Muszą spać razem na jednym posłaniu...
Wtedy samotność odpływa rzekami „

                                               Rainer Maria Rilke „Samotność” tł. K. Lupa

 

Napisany 130 lat temu dramat opowiada o walce płci i klas, walce, której polem staje się ciało kobiety. ,,Pannę Julię” traktujemy jako przykład teatru intymnego, opartego na bliskości z widzem. To historia młodej dziewczyny, która nawiązuje romans ze swoim służącym. Opowieść staje się przestrzenią starcia światopoglądowego trójki bohaterów, których postawy w gruncie rzeczy są tylko kłamstwami ratującymi ich przed dostrzeżeniem beznadziei otaczającego świata, o której nikt nie ostrzegał. Ingmar Bergman, dla którego Strindberg był duchowym mistrzem, widział w nim badacza najintymniejszych niuansów ludzkiej psychiki. Tematem spektaklu będzie walka o przejęcie władzy nad własnym życiem i kontroli nad swoimi działaniami, próba sił trojga zdesperowanych, młodych ludzi i milcząca rozpacz poranka po nocy, która nic nie przyniosła. W noc świętojańską, kiedy do głosu dochodzą wszystkie tłumione potrzeby, rozgrywa się ludzki dramat, który pokazuje, że nie da się uciec od samotności, a drugi człowiek, choćby nawet chciał pomóc – i tak zawsze okazuje się pułapką.

 

 

 

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej