PRZED PREMIERĄ STUDENCKĄ
W oczekiwaniu na premierę studencką prezentujemy zakulisowe zdjęcia scenografii Justyny Łagowskiej oraz tekst Tadeusza Łomnickiego - tytułowego Wila.
"Synu, tu przeżyłem najszczęśliwsze chwile moje. W tym sadzie, w tym ogrodzie i pod tą miedzą. Cztery pory roku, jak cztery planety kolorowe - śmigały. Jedna izba w chałupie, a radość jaka była! Dziadkam po rękach całował, wąsam podkręcił i z dumy puchł jak paw.
Potem to wszystko diabli wzięli, beton wylali i świat się skończył. Sznurek już w ręce miałem i gałęzi żem wyglądał…
Jaki koniec, mówiłem mu, ociec! Jaki koniec? Rozejrzyj się; praca jest i chleb jest, i ludzie są, i zdrowie! Lżej jest, nie trzeba tyrać, po całych dniach, w polu, by perę groszy zarobić - a żyje się po pańsku. O co ci chodzi ociec, mówiłem mu. Popatrz tylko: elegancka kuchnia i pokoje dwa, i balkon, i ciepło jest.
Dzięki żeś ten sznur zostawił. A sad jest taki sam, tylko trochę wspólny… co tam, za siebie się obracać, ociec! Do przodu trzeba!
Nagle wszystko skończyło się, zamknęło się, zlikwidowało się, tyłem do człowieka odwróciło się i już tylko; jesień, trochę zimy i jesień, jesień na nowo?
Świat kończy się i nic już nie chce się, i woda teraz kusi człowieka…
Dzisiaj to jest życie, wolność jest! Jak ci się podoba, to i zarobisz ile chcesz, i pojedziesz gdzie chcesz! O co ci chodzi tata! - Syn się do mnie uśmiecha.
Teraz to nawet z domu nie musisz wychodzić, żeby grosza dostać. Jutro odbieram nowiutkie mieszkanko, 83 m, w widokiem na zalew.
Dzięki tato, zadzwonię, zabiegany jestem! Pa!
Na łąkach wczoraj byłem, wnuczek mówi mi. Mgła, jak kawa late była i żaby skrzeczały, i pana spotkałem z wąsami, takiego, jak pradziadek ze zdjęcia, i popatrzył na mnie, i się uśmiechnął do mnie, i pomachał mi, i sprężystym krokiem we mgle zniknął.
Zmieniłem zdanie dziadku! Jak dorosnę, nie pojadę do Irlandii. Tu zostanę. I na łąki jeszcze się z tobą przejdę i po mieście!
" My home is my castle" - kto to napisał dziadku?"
Justyna Łagowska
Scenografka, autorka kostiumów, reżyserka świateł. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (w 1998 roku przygotowała dyplom w katedrze scenografii u prof. Andrzeja Sadowskiego). Stworzyła ponad 60 scenografii w teatrach polskich i niemieckich. Współpracowała m. in. z Remigiuszem Brzykiem, Markiem Fiedorem, Janem Klatą, Michałem Kmiecikiem, Nikołajem Koladą, Piotrem Kruszczyńskim, Pawłem Łysakiem, Wiktorem Rubinem. Laureatka wielu nagród festiwali teatralnych m. in. Opolskich Konfrontacji Teatralnych, Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy, Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu, Festiwalu Scenografów i Kostiumologów VizuArt w Rzeszowie. W 2011 r. wyróżniona w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za koncepcję wizualną zrealizowanego we wrocławskim Teatrze Polskim przedstawienia Utwór o Matce i Ojczyźnie. W czerwcu 2015 debiutowała reżyserując „Alicję. Pod żadnym pozorem nie idź tam” M. Kmiecika w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie.