26 listopada "Prowincjalnyje tancy" z Rosji na Dużej Scenie
lead
Część I
spektakl „POST ENGAGEMENT. DYPTYCH. CZĘŚĆ I”
Inscenizacja i choreografia: Tatiana Baganowa
Muzyka: Hervé Legrand „Kwartet” i „Trio z głosem” w wykonaniu wykładowców Narodowej Szkoły Muzyki (Prowansja, Francja)
Scenografia: Tatiana Baganowa
Kostiumy: Swiatłana Baszarina/Łarisa Krawcowa
Światło: Nina Indrikson
Wykonawcy: Olga Anikiejewa, Maria Biełoborodowa, Olga Siewostianowa, Anastasija Sokołowa, Oleg Wanijew, Rawil Galimow, Charles Slender, Aleksandr Czerwinskij
Czas trwania: 30 minut
• spektakl wystawiony na zamówienie Festiwalu „VOSTOK” (Francja).
• Światowa premiera: październik 2006 – Francja. Premiera rosyjska: październik, 2006 Moskwa (Międzynarodowy Festiwal Sztuki współczesnej „Territoria”).
• Podstawę muzyczną spektaklu stanowią autorskie utwory kompozytora Hervé Legranda (Francja), wykonane i nagrane przez kwartet smyczkowy i wokalistkę specjalnie dla tej inscenizacji.
Część II
spektakl „SVADEBKA”/SVADYEBKA
Inscenizacja i choreografia: Tatiana Baganowa
Muzyka: „Svadebka” Igora Strawińskiego w wykonaniu Chóru Koncertowego i Orkiestry im Bacha (Londyn)
Scenografia: Tatiana Baganowa/ Wiktoria Mozgowaja
Kostiumy: Wiktoria Mozgowaja /Łarisa Krawcowa
Światło: Nina Indrikson
Wykonawcy: Olga Anikiejewa, Tatiana Baganowa, Maria Biełoborodowa, Olga Siewostianowa, Anastasija Sokołowa, Oleg Wanijew, Rawil Galimow, Aleksandr Gurwicz, Charles Slender, Aleksandr Czerwinskij
Czas trwania: 30 minut
• Premiera rosyjska – kwiecień, 1999 (Jekatierinburg).
• Spektakl został nagrodzony Autorską Nagrodą Generalnej Rady VII Międzynarodowych Spotkań Choreograficznych (Francja), Narodową Nagrodą Teatralną „Złota Maska” („Najlepsza praca choreografa”), Pierwszą Nagrodą XII Międzynarodowego Festiwalu Współczesnej Choreografii w Witebsku, Nagrodą gubernatora Obwodu Swierdłowskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury i Sztuki
• Spektakl był pokazywany w Białorusi, Niemczech, Gruzji, Włoszech, Łotwie, Litwie, Holandii, Polsce, USA, Tajlandii, Szwecji, Estonii, i wielu miastach Rosji.
• 1 część (30 minut)
spektakl „POST ENGAGEMENT. DYPTYCH. CZĘŚĆ I”
• przerwa (25-30 minut)
• 2 część (30 minut)
• spektakl „SVADEBKA”
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej