BALLADA O NOWEJ HUCIE - PROLOG
Świat z przeszłości i teraźniejszość płynnie się przenikają. Te dwie rzeczywistości nie funkcjonują oddzielnie, ale mają na siebie wpływ. Każdy mógł być przecież każdym z przeszłości. To przecież to samo miasto.
Procesja ludności. Po chwili zatrzymują się i znajdują zwłoki Bezrobotnego Fistulki z wbitym do głowy zamrożonym martwym królikiem. Podnoszą je i kładą na ławce. Po chwili pojawia się światło z nieba. Bezrobotny Fistulka zmartwychwstaje. Widać poruszenie.
OFF: Na początku był niebytu beton. W galaktykach wirujących mieszał go Pan, potem po trochu nabierał i w formy myśli swoich wlewał tak robił świat. Ubabrał się, umęczył, no to dnia siódmego chciał sobie trochę odpocząć chyba, co nie! Patrzy, a tu w galaktycznej betoniarce trochę ciapy szarej jeszcze Mu się kręci i zaraz jak nic - zastygnie! A wtenczas Wszechświat cały skamienieje - i zmarnuje się robota Jego! - Co z tą resztówką zrobić mam, żeby mi się grucha nie „zabiła"? - zmartwił się Pan. - W szalunek myśli jakiej wlać, skoro żadnej nie mam pod ręką, bom wszystkie zużył i nic do głowy już mi nie przychodzi? A tu grucha się kręci, niebytu beton gęstnieje, trzeba się szybko decydować, wiadomo! Idei żadnej już nie mając, formy ani sensu, spuścił Pan resztę pulpy szarej na końcu świata, jak nikt nie widział. Tak powstało nasze Miasto.
(Genesis według Heńka Pajęczarza)
Świat z przeszłości i teraźniejszość płynnie się przenikają. Te dwie rzeczywistości nie funkcjonują oddzielnie, ale mają na siebie wpływ. Każdy mógł być przecież każdym z przeszłości. To przecież to samo miasto.
Piotr Waligórski
BALLADA O NOWEJ HUCIE
na podstawie książek Lidii Amejko „Żywoty świętych osiedlowych” i Hanny Sokołowskiej „Kosa czyli ballada kryminalna o Nowej Hucie”
Reżyseria i oprac. muz.: Piotr Waligórsk
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Wanda Kowalska
Przygotowanie wokalne: Marta Bizoń
konsultacje muzyczne: Piotr Piecha
występują
Józef Drukarz – Andrzej Franczyk
Heniek Tragarz Sensu – Piotr Pilitowski/Piotr Franasowicz
Pan Bóg, Wysłannik Niebios, Wcisło, Egon, Szopenchałer – Krzysztof Górecki
Belcia, Babcia – Iwona Sitkowska
Marianna, Andżelika – Kinga Suchan (gościnnie)
Adaś, Bezrobotny Fistulka – Mikołaj Chroboczek (gościnnie)
Kryspina Ostatnia Karmicielka Słowa, Wuefistka, Matka Wioletty – Marta Bizoń
Patryk Pogromca Pustki – Sebastian Oberc (gościnnie)
Wioletta, Apolonia – Gabriela Oberbek
Poldek, Szymon Chałupnik – Jan Nosal
Popularne
SPLECIONE W NAS - SPEKTAKL TANECZNY - 23.11 O GODZ. 18.00 - DUŻA SCENA
Zapraszamy do świata wyobraźni, w którym swe racje będą przedstawiać Emocje, Decyzje i Ruch, czerpiąc energię ze znakomitej, wyrazistej muzyki irlandzkiej.
Zobacz więcejKRZYSZTOF GÓRECKI JUBILATEM - 40-lecie pracy artystycznej
Nie każdy 13. jest pechowy. Bywają takie dni jak 13. stycznia w 1952 roku w Miechowie, kiedy szeregi ludzkości zasilił Krzysztof Górecki, przyszły aktor i człowiek, w którego naturę wpisana jest wierność, wierność miejscom i ludziom. Miechowianinem pozostał do dziś, bo choć mieszka w Krakowie, to każdą wolną chwilę spędza właśnie w Miechowie, pielęgnując grządki i pobłażliwym okiem spoglądając na wnuki, które tu mogą zażyć wiejskiej swobody. Przede wszystkim jednak jest aktorem – i to aktorem wiernym jednej, naszej, Teatru Ludowego scenie!
Zobacz więcej