BECZKA PROCHU
8 kwietnia łódzka premiera naszej "Beczki prochu", a do Teatru Ludowego zapraszamy już 20. Zobacz zdjęcia z prób.
Dejan Dukovski, ur. w 1969 r. w Skopje, ukończył wydział dramaturgii na tamtejszym uniwersytecie, z którym do dzisiaj współpracuje jako wykładowca akademicki "Beczka prochu", napisana w 1994 jako reakcja na pierwsze walki etniczne w byłej Jugosławii, to wstrząsająca opowieść o świecie, w którym jedynym argumentem staje się brutalna przemoc. Dwadzieścia trzy postacie, jedenaście scen, podczas których kolejne ofiary stają się katami Przerażającą aktualność pojmiemy dopiero wtedy, kiedy uświadomimy sobie, że taka bałkańska beczka prochu może wybuchnąć w każdej chwili także winnych, spokojnych na pozór rejonach Europy.
Prapremiera "Beczki prochu" odbyła się w Teatrze Narodowym w Skopje w roku 1995. W 1996 spektakl otwierał jeden z najbardziej prestiżowych festiwali teatralnych w Europie Bonher Biennale, co utorowało mu drogę na światowe sceny (premiery m.in. w Holandii, Szwecji, Niemczech, Austrii, Finlandii, Stanach Zjednoczonych, Japonii). W 1998 spektakl odwiedzał również Polskę podczas festiwalu Kontakt w Toruniu. Goran Paskaljevics dokonał adaptacji filmowej tekstu Dejana Dukovskiego - film "Bure banita" nagrodzony został na festiwalu w Wenecji, nominowany był także do Oskara w kategorii najlepszego filmu zagranicznego.
Aleksadra Pielechaty
Po więcej informacji o spektaklach FESTIWALOWYCH zapraszamy na bloga teatralnego . Jutro pojawi się tralier do spektalu - bądzcie z nami na bieżąco!!
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej