Później, rok później,
Po ponad dziesięciu
dokładnie dwunastu 
Po dwunastu latach nieobecności
pomimo strachu,
postanowiłem ich odwiedzić. 

Louis był dobrym dzieckiem. Nie sprawiał kłopotów, był grzeczny, mądry i może trochę... małomówny? Zawsze miał w sobie ten dystans. Dzieci do niego lgnęły, lubiły go, a on miał taki dziwny uśmiech. Uśmiech, który mówił wiele, albo nic. Ale to intrygowało, pamiętam. Już jako nastolatek nie mógł odpędzić się od dziewczyn, ciągle za nim biegały. A on uciekał, zawsze uciekał. Chyba był dobrym bratem, nie wiem, ale na pewno stronił od tych wszystkich rodzinnych spotkań. Nie lubił tego. Było widać, że się nie odnajduje. I to mu chyba zostało do dzisiaj. 

--------

Jean-Luc Lagarce
TYLKO KONIEC ŚWIATA
Reżyseria i tłumaczenie: Ewa Rucińska

PREMIERA 18.05.2019 Scena Pod Ratuszem

Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu. Kiedy idylliczny obraz ożywa dają się słyszeć kłótnie, wzajemne oskarżenia i słowne przepychanki. W „Tylko koniec świata” młody pisarz wraca do domu po 12 latach nieobecności. Chce powiedzieć matce, starszemu bratu, bratowej, której nigdy nie widział i młodszej siostrze, dziś prawie dorosłej, którą pamięta jako małą dziewczynkę, że umiera. Chce się pożegnać, ale odbija się od ściany, wyobrażeń, niedomówień, pretensji. Pożegnanie śmiertelnie chorego człowieka z najbliższymi to próba pokonania własnego mitu, pokazania się takim, jakim jest naprawdę. Ale czy warto walczyć z mitem, czy lepiej udawać do samego końca przed światem i przed sobą…?

To oparta na autobiograficznych wątkach opowieść Jean-Luca Lagarce’a, francuskiego dramatopisarza i reżysera, uznawanego za współczesnego klasyka. We Francji wystawianego najczęściej po Molierze i Szekspirze, w Polsce prawie nieznanego. Nasz spektakl jest polską prapremierą tego dramatu.

_________

#tylkokoniecświata

Fragment sztuki TYLKO KONIEC ŚWIATA w tłumaczeniu Ewy Rucińskiej.
Krystian Pesta - zdjęcia pochodzą z prywatnego archiwum aktora.

Jean-Luc Lagarce
TYLKO KONIEC ŚWIATA
reż. Ewa Rucińska
Prapremiera polska 18 maja 2019, Scena Pod Ratuszem

tekst/ Zofia Łękawska-Orzechowska
redakcja/ Anka Ryś