DONIESIENIA Z BAJKALSKIEJ TELEWIZJI
14 grudnia - w rocznicę powstawania na Placu Senackim – przedstawienie zostanie pokazane w Moskwie. Następnie, być może, "Łunina" zobaczą także widzowie w Krakowie. A w przyszłym roku spektakl będzie zagrany w ramach festiwalu teatralnego im. Wampiłowa.
Główną rolę kobiecą w przedstawieniu zagra polska aktorka Karolina Stefańska. Z gościem z Krakowa spotkała się nasza ekipa zdjęciowa. Trzy godziny - jak gdyby całe życie. Dekabrysta Michaił Łunin chwyta ostatnie jego chwile: wspomina, żałuje, zastanawia się. Spektakl wg sztuki Edwarda Radzinskiego "Łunin albo śmierć Kubusia Fatalisty" irkuckiemu widzowi znany jest od 2010 roku.
Ale dopiero teraz pierwotny zamiar reżysera i wykonawcy głównej roli męskiej Giennadija Szaposznikowa został w pełni zrealizowany. Reżyser chciał aby jego sceniczną partnerką została polska aktorka. I oto - na eksperymentalną, albo "inną" scenę wychodzi z nim Karolina Stefańska. Aktorka krakowskiego Teatru Ludowego marzyła o roli Natalii Potockiej - 17-letniej Polki, ukochanej rosyjskiego oficera. Karolina zaczęła poznawać materiał jeszcze w ojczyźnie. Teraz opanowuje irkucką scenę. "Szalenie podoba mi się ta rola. Ona jest bardzo bliska polskiej literaturze: kochamy takie bohaterskie kobiety, męczennice. I w moim życiu poznałam podobne emocje. Teraz to pomaga mi uwiarygodnić wszystkie te uczucia na scenie " - mówi Karolina Stefańska. Aktorzy mają dosłownie kilka dni na próby, bo już w piątek (19 października) znany spektakl zostanie pokazany widzom. Prawda, w nieco innej odsłonie. "To jest spowiedź, kiedy zostały tylko trzy godzina życia. Wspominasz, komu wyrządziłeś zło. Chcesz otrzymać wybaczanie. Sensem spowiedzi jest otrzymać wybaczanie. Oczywiście, żeby stworzyć coś takiego... oryginalnego, potrzebne są też inne odniesienia. Dlatego artystka (grająca Potocką) powinna była być Polką" - zaznacza Giennadij Szaposznikow, dyrektor artystyczny Irkuckiego Akademickiego Teatru Dramatycznego im. N. P. Ochłopkowa. 14 grudnia - w rocznicę powstawania na Placu Senackim – przedstawienie zostanie pokazane w Moskwie. Następnie, być może, "Łunina" zobaczą także widzowie w Krakowie. A w przyszłym roku spektakl będzie zagrany w ramach festiwalu teatralnego im. Wampiłowa.
Fot. Anatolija Byzowa
Autor: Marina Bieklemiszewa
Źródło: AS BAJKAŁ TV
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej