Godzina 13.30
W oczekiwaniu na aktorów
scenografia już jest...czekamy na aktorów
PANI PERNELLE, matka Orgona – Andrzej Franczyk
dewotka, złośliwa, uparta, tak samo jak syn lubi oceniać innych i udzielać dobrych rad. Ją także zwiodła powierzchowna pobożność Tartuffe'a. Dopiero fakty: syn zagrożony utratą majątku i honoru, przekonały ją. Starsza pani potępia światowe życie, gorszą ją bale, przyjęcia, boi się obmowy i plotek, których sama chętnie słucha. W młodości była inna, ale z wiekiem spoważniała i stała się dewotką. Teraz zazdrości młodym radości życia i chętnie by ją zatruła. Złość wyładowuje na służącej i rodzinie
ORGON, mąż Elmiry – Jacek Strama
ELMIRA, żona Orgona – Patrycja Durska
DAMIS, syn Orgona – Piotr Franasowicz
MARIANNA, córka Orgona i ukochana Walerego – Wiktoria Węgrzyn (gośc.)/Kinga Suchan (gośc.)
WALERY, ukochany Marianny – Karol Polak
KLEANT, szwagier Orgona – Tadeusz Łomnicki
TARTUFFE – Marcin Stec
DORYNA, dziewczyna do towarzystwa Marianny – Iwona Sitkowska
PAN GODZIC, komornik – Krzysztof Górecki
OFICER GWARDII KRÓLEWSKIEJ – Paweł Kumięga
FILIPKA – Gabriela Oberbek
Reżyseria / Opracowanie tekstu - Tomáš Svoboda
Asystent reżysera – Patrycja Durska
Scenografia i kostiumy - Nikola Tempir
Asystent scenografa – Kinga Stanowska
Muzyka - Jiří Hájek
Fortepian – Gabriela Oberbek
Przygotowanie wokalne – Piotr Piecha
Inspicjent Anita Wilczak - Leszczyńska
Sufler - Martyna Rezner
353 premiera Teatru Ludowego
Duża Scena 27 lutego 2016 - ZAPRASZAMY
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej