"HAMLETEM WE WSI GŁUCHA DOLNA" 17 MARCA OTWORZYLIŚMY IX WIOSNĘ TEATRALNĄ W GRUDZIĄDZU
Sala rodem ze wsi lat 60-tych, a w niej socjalistyczne hasła dobrze znane zwłaszcza widzom dojrzałym. W takiej właśnie scenerii publiczność obejrzała spektakl inaugurujący IX Grudziądzką Wiosnę Teatralną czyli "Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna" Ivo Bresana w wykonaniu Teatru Ludowego
najpierw montaż
potem próba
charakteryzacja
czekamy na publiczość
inauguracja Festiwalu
spektakl
Grudziądzka Wiosna Teatralna 2012 - to będzie podróż w przeszłość PRL-u...
...
Władza ludowa dbała nie tylko o rozwój ideowy, ale również kulturalno-oświatowy wszystkich obywateli. Do lokalnych kolektywów robotniczo-chłopskich co rusz trafiały więc dyrektywy obligujące miejscowy aktyw partyjny do zorganizowania – oczywiście poprawnych politycznie – wydarzeń kulturalnych. I tak aktywiści spółdzielni w Głuchej Dolnej postanowili się „odświeżyć kulturowo”, przygotowując przedstawienie. Przypadek sprawił, że wybór padł na „Hamleta”. Reżyserem wybrany został wiejski nauczyciel, który tak rozdał szekspirowskie role, że charaktery wykonawców niebezpiecznie nałożyły się na charaktery postaci. Sekretarz organizacji partyjnej Bukara, lokalny satrapa i oszust został Klaudiuszem, a jego zausznik, szara eminencja we wsi ma zagrać role Poloniusza. Hamletem natomiast zostaje Joca, młody chłopak, którego ojciec padł ofiarą fałszywych oskarżeń ze strony partyjnych kacyków. Ta „teatralna” walka o dobre imię ojca staje się głęboką metaforą walki z hipokryzja i ideowym zakłamaniem o prawo i prawdę.
przekład: Stanisław Kaszyński
reżyseria: Tomasz Obara scenografia: Andrzej Witkowski
opracowanie muzyczne: zespół OPIEWO
współpraca produkcyjna: Adam Sochacki
WYSTĘPUJĄ
Mata Bukara - Kajetan Wolniewicz
Mile Puljo - Krzysztof Górecki
Andzia - Karolina Stefańska / Iwona Sitkowska
Majkaca - Małgorzata Krzysica
Macak - Jacek Wojciechowski
Joca - Piotr Franasowicz
Skunca - Piotr Pilitowski / Jacek Joniec
Simurina - Tadeusz Łomnicki
Chłopi i chłopki ze wsi Głucha Dolna - Jadwiga Lesiak, Piotr Piecha, Jan Nosal, Jacek Joniec
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej