INFERNO GRAND PRIX DLA SPEKTAKLU "WUJASZEK WANIA"
Nagroda Główna XIV Festiwalu Boska Komedia dla naszego spektaklu "WUJASZEK WANIA" w reż. Małgorzaty Bogajewskiej oraz nagrody aktorskie.
>>> INFERNO <<
>>>GRAND PRIX<<<
Nagrodę Główną XIV Festiwalu Boska Komedia dla spektaklu "WUJASZEK WANIA"
w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej
Biorąc pod uwagę propozycje konkursowe oraz czasy triumfu teatru post-dramatycznego, chcemy wręczyć Grand Prix spektaklowi cichemu, pozostającemu nieco na uboczu trendów panujących obecnie w teatrze, który jednak został zagrany z wielką szczerością. To „WUJASZEK WANIA” w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej, stworzony przez Teatr Ludowy w Krakowie. Taką decyzją o nagrodzie chcemy podkreślić, że sztuka dramatyczna nie opiera się na trendach, lecz na wnikliwości i szczegółach, a także, że nowe tematy i nowe podejścia do teatru nie równoważą braku dobrej gry aktorskiej oraz zdolności ograniczania własnych koncepcji, jakkolwiek odważne by one były.
Nagrodę aktorską otrzymuje Piotr Franasowicz za rolę Michaiła Astrowa w „WUJASZKU WANI” wyprodukowanym przez Teatr Ludowy. Obdarzając swojego bohatera urokiem, kruchością i niepokojem, Piotr Franasowicz stworzył nowe spojrzenie na klasycznego bohatera.
Nagrodę aktorską otrzymuje Maja Pankiewicz za sposób, w jaki przedstawiła Sonię w „WUJASZKU WANI” wyprodukowanym przez Teatr Ludowy. Aktorka stworzyła pełną kreację młodej bohaterki próbującej zapanować nad własnymi aspiracjami i złudzeniami. Sposób, w jaki podeszła do swojego zadania i wygłosiła zamykający monolog, to żywy dowód na opowiedzenie się po stronie Miłości i Życia.
Nagrodę aktorską otrzymuje Piotr Pilitowski za sposób, w jaki przedstawił Wujaszka Wanię (Iwana Wojnickiego) w „WUJASZKU WANI” wyprodukowanym przez Teatr Ludowy. W swoim wysoce osobistym podejściu do tej klasycznej roli Piotr Pilitowski stworzył głęboką i przejmującą interpretację człowieka w kryzysie wieku średniego.
Wyróżnienie Specjalne otrzymuje Jadwiga Lesiak za rolę starej niani Mariny w „WUJASZKU WANI” wyprodukowanym przez Teatr Ludowy. Jadwiga Lesiak znakomicie odegrała starszą kobietę w stanie klinicznej depresji, dobitnie wyrażając ciemną stronę ludzkiego istnienia skazanego na kruchość i nietrwałość.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej