JAK NIE TERAZ TO KIEDY JAK NIE MY TO KTO? PREMIERA 9 GRUDNIA - SCENA STOLARNIA
Najnowszą historię polski postanowiono zmieścić na pokładzie okrętu – ograniczając tym samym przestrzeń scenicznej gry, wprowadzając twarde reguły morskiego kodeksu. W ten hermetyczny świat wkracza Lamia – współczesna dziewczyna, która postanawia stworzyć prywatną narrację historyczną, odnajdując i nazywając tym samym swoje miejsce w historii...
Najnowszą historię polski postanowiono zmieścić na pokładzie okrętu – ograniczając tym samym przestrzeń scenicznej gry, wprowadzając twarde reguły morskiego kodeksu. W ten hermetyczny świat wkracza Lamia – współczesna dziewczyna, która postanawia stworzyć prywatną narrację historyczną, odnajdując i nazywając tym samym swoje miejsce w historii. Podróż Lamii przypomina wędrówkę Alicji po krainie czarów.
Przez meandry i zawiłości polskości, trudnego, buńczucznego patriotyzmu, przeprowadzi ją Pstrąg – figura narratora, który umożliwi także bohaterce osobiste spotkania z ważnymi dla Polaków mitycznymi postaciami: Rejtanem, Emilią Plater, anonimowymi bohaterami Solidarności czy rodzącej się w bólach demokracji. Jako wysłanniczka najmłodszego pokolenia Polaków zadaje niewygodne pytania naszym rodzicom, żąda wytłumaczenia. Próbuje zrozumieć rzeczywistość, w której żyje.
W scenariuszu wykorzystano fragmenty tekstów: Życia Anny Walentynowicz Tomasza Jastruna, Duża Solidarność, mała solidarność. Biografia Henryki Krzywonos Agnieszki Wiśniewskiej, fragmenty powieści Cała jaskrawość oraz Opowiadań Edwarda Stachury, 20 tysięcy mil podmorskiej żeglugi J. Verna, a także cytaty z dzieł Franciszka Zabłockiego oraz wierszy i piosenek anonimowych autorów.
Producent: Teatr Ludowy w Krakowie, Teatr Łaźnia Nowa, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia
reżyseria - Małgorzata Głuchowska
scenariusz - Małgorzata Głuchowska, Justyna Lipko-Konieczna
scenografia i kostiumy - Ewa Machnio muzyka - Maria Rumińska
WYSTĘPUJĄ: Patrycja Durska, Katarzyna Kołeczek - gościnnie Katarzyna Neinert Jagoda Pietruszkówna, Iwona Sitkowska, Aneta Wirzinkiewicz - gościnnie, Gena Wydrych, Piotr Franasowicz, Grzegorz Sowa - gościnnie
Czas trwania: 100 minut
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej