KONSULTACJE SPOŁECZNE
Zapraszamy 12 maja 2017 o godz. 17.30 na Scenę Stolarnia (os. Teatralne 23).
Więcej twórczej aktywności w dzielnicy! Teatr Ludowy jako Centrum Kulturalne Nowej Huty. Społeczność lokalna odrodzona wokół uznanej instytucji kultury.
Teatr Ludowy to na kulturalnej mapie Krakowa miejsce cenne i niezwykłe. Zakorzeniony w świadomość mieszkańców, posiadający własnego, stałego widza-odbiorcę. Artystyczna wizytówka miasta i dzielnicy Nowa Huta.
Teatr Ludowy to również miejsce z ogromnym potencjałem. Miejsce, któremu właśnie teraz potrzebna jest przebudowa i modernizacja. Wspólnie odkryjmy i wykorzystajmy szansę na stworzenie kompleksowego Centrum Kulturalnego Nowej Huty.
W ramach projektu modernizacji Teatru ma szansę powstać:
Scena kameralna (przestrzeń obecnej Stolarni) – to w zamyśle mała, lecz w pełni profesjonalna scena Teatru Ludowego, miejsce prezentacji spektakli dla widzów poszukujących w teatrze poważnej rozmowy jak i spektakli o charakterze ambitnej rozrywki. Scena ta byłaby wykorzystywana również jako „przestrzeń robocza sztuki” – zapraszająca i zapewniająca mieszkańcom możliwość aktywności twórczej.
Profesjonalna scena dla dzieci w Nowej Hucie Scena dla dzieci – będzie doskonałą odpowiedzią na brak w ofercie kulturalnej Nowej Huty przyjaznej przestrzeni teatralnej nakierowanej na najmłodszego widza, umożliwiającej powstanie i prezentację nowoczesnych i interaktywnych spektakli. W tym celu chcemy wskrzesić dla sztuki przestrzeń zamkniętej obecnie Sceny Nurt.
Stale działająca świetlica teatralna – funkcjonująca codziennie przestrzeń działań okołoteatralnych, warsztatowych i interdyscyplinarnych. W obecnej Modelatorni mamy doskonałe miejsce na pole do takich działań Idealną przestrzeń do stworzenia kompleksowej oferty kulturalnej skierowanej do dzieci, młodzieży, seniorów, sprzyjającej integracji międzypokoleniowej i społecznej.
Park Ludowy
Nasz Teatr jest otoczony zielenią. Chcemy to wykorzystać tworząc zieloną otwartą przestrzeń dla spotkań, działań artystycznych, miejsce wymiany doświadczeń, umiejętności, pomysłów, idei. Park Ludowy jest odpowiedzią na potrzebę stworzenia bezpiecznego centrum – miejsca spotkań, które zręcznie animowane tworzy się właściwie samo, siłą i aktywnością przebywających i działających w nim mieszkańców. Inspiruje i zachęca do wspólnych działań sąsiedzkich, sprzyja poczuciu, że każdy może mieć wpływ na to co się dzieje w jego otoczeniu. Odbywać się tam będą: spotkania, dyskusje, teatralne śniadania i kolacje, recitale i widowiska plenerowe dla dzieci i młodzieży, oraz kino letnie.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej