LIST DO WIDZÓW
Pracownia Dokumentacji Teatru Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego zebrała dane z całego kraju dotyczące liczby otwartych teatrów, zagranych spektakli oraz premier a także uczestnictwa publiczności (wsparte szeroką ankietą Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów) w wydarzeniach organizowanych przez polskie teatry po wznowieniu przez nie działalności od 12 do 21 lutego 2021. Dane pokazują to, na co zwracamy uwagę od dawna: teatr jest bezpiecznym miejscem.
źródło: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
Droga Publiczności!
Po wielu miesiącach oczekiwania i niepewności od 12 lutego 2021 roku teatry w Polsce mogą znów zapraszać publiczność do swoich siedzib, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i z uwzględnieniem ograniczonej ilości miejsc na widowniach. Czekamy na regularne spotkania na żywo z Wami już prawie rok. Czas lockdownu wykorzystaliśmy na przygotowania do tego, abyśmy wszyscy czuli się bezpiecznie w przestrzeni teatralnej, ale także pracowaliśmy i przygotowywaliśmy premiery. W pierwszych 10 dniach od umożliwienia nam organizacji wydarzeń artystycznych w teatrach całej Polski odbyło się aż 32 premierowych wieczorów, a w 114 teatrach w 39 miastach zagraliśmy aż 584 spektakle. Szacujemy, że w tym czasie około 55 tysięcy osób spędziło wieczór w teatrze.
W 2015 roku - pod hasłem Przeżyjemy w teatrze! - świętowaliśmy w Polsce jubileusz 250-lecia teatru publicznego. Okazuje się, że były to słowa prorocze. Dzisiaj, w dobie pandemii COVID-19, teatr jest miejscem bezpiecznym i jedną z ostatnich enklaw życia zbiorowego. Mimo szerokiej skali działalności od początku pandemii COVID-19 nie pojawił się (w Polsce i na świecie) żaden potwierdzony naukowo dowód ani żadne opublikowane badanie, które łączyłoby działalność teatralną z rozwojem sytuacji epidemicznej. Nie potwierdzają tego także przykłady krajów, które walcząc z pandemią, zostawiły otwarte drzwi do teatrów. Rygorystycznie przestrzegamy przepisów sanitarnych w obrębie widowni, na scenie i w kulisach. Nauczyliśmy się funkcjonować w nowej rzeczywistości.
Od ponad 255 lat teatr w Polsce pełni kluczową rolę w stabilizacji sytuacji społecznej i ekonomicznej. Służy integracji nas wszystkich, buduje wspólnotę, wzmacnia relacje. Mamy na to niezbite dowody - także dziś, dzięki Wam, nasza Droga Publiczności. Jesteśmy dumni, że teatralna społeczność w naszym kraju jest tak liczna. Wasza obecność i zaangażowanie utwierdza nas w przekonaniu, że jesteśmy potrzebni. Czekamy na Was w prawie tysiącu teatrów - samorządowych, narodowych, fundacyjnych, stowarzyszeniowych, niezależnych - w całej Polsce.
Do zobaczenia!
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej