Magdalena Nieć wraca do KOBIET
Z wielką przyjemnością informujemy o powrocie do obsady ...
Z wielką przyjemnością informujemy o powrocie do obsady spektaklu WSZYSTKO OKOBIETACH aktorki, która przez wiele lat wraz z Martą Bizoń i Beatą Schimscheiner rozśmieszała Państwa do łez. Magdalena Nieć gościnnie będzie zastępować Dominikę Markuszewską .
WSZYSTKO O KOBIETACH
To napisana z matematyczną precyzją - oczywiście przez mężczyznę - sztuka o kobietach. Skonstruowana jak misterna układanka z puzzli. Jednak każda z bohaterek bardziej niż babą jest tutaj człowiekiem. Ich losy i powodujące nimi uczucia subtelnie i dyskretnie ocierają się o siebie, a one samie przeglądają się w sobie na wzajem jak w tysiącu lustrach: matka i córki, siostry, rywalki, najlepsze przyjaciółki, koleżanki z pracy i koleżanki z przedszkola z lalką Barbie w objęciach oraz żywotne pensjonariuszki Domu Seniora. Wszystkie znalazły się w sieci skomplikowanych relacji międzyludzkich.
spektakl trwa: godzinę 40 minut bez przerwy
premiera: 03.02.2006
Nagroda dla najlepszego spektaklu na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia 2006.
Grand Prix - Nagrodę Publiczności VI Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" Zabrze 2006 r.
oraz wyróżnienie dla Marty Bizoń za poczucie humoru.
tłumaczenie: Anna Tuszyńska
reżyseria: Paweł Szumiec
scenografia: Marek Braun
kostiumy: Jolanta Łagowska
występują:
Marta Bizoń
Dominika Markuszewska / Magdalena Nieć gościnnie
Beata Schimscheiner
Magdalena Nieć
Ukończyła Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie|PWST w Krakowie (wydział zamiejscowy we Wrocławiu). Obecnie aktorka Teatru Współczesnego w Warszawie.
Gra również w polskich filmach: Sabina (1998), Bezmiar sprawiedliwości (2006), Jak żyć? (2008) i serialach telewizyjnych: Pogoda na piątek (2006–2007), Wielkie ucieczki (2005), Szanse finanse (2005), Na dobre i na złe (2008), Na Wspólnej (2009). Aktorka wcieliła się także w postać Danuty Wałęsowej w fabularyzowanym dokumencie Gra o Nobla (2008), który opowiada o kulisach przyznania Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla.
na deskach naszego teatru wystąpiła między innymi w spektaklach :
1999: Symfoniczna wazelina 1917 – jako Anna Blume
2000: Opowieści jedenastu katów – jako Madame Lulu
2000: Wesele – jako Zosia
2001: Kafka – jako Felice
2002: Prywatna klinika – jako Anna
2002: Księżniczka Turandot – jako Turandot
2003: Betlejem-misterium na Boże... – jako Matka
2003: Przygody Sindbada Żeglarza – jako Królewna
2004: Królowa Śniegu – jako Wróżka
2004: Biznes – jako Hilda Bigley
2005: Proces – jako Leni
2006: Stara kobieta wysiaduje – jako Lachezis
2006: Paw królowej – jako Anna Przesik
2006: Wszystko o kobietach – jako Aktorka I: Magda, Nina, Krysia, Mimi, Rozalia
2007: Niezwykły dom Pana A., czyli.. – jako Mama
obecnie również można ją zobaczyć w spektaklu Mending Fences. Wszystko o związkach
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej