MODERNIZACJA TEATRU LUDOWEGO DOFINANSOWANA PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ
Teatr Ludowy w okresie od maja 2009r. do czerwca 2010r. realizował projekt nr MRPO.06.01.01-12-159/09 pn. „Teatr Ludowy – modernizacja”.
„Teatr Ludowy – modernizacja” Działanie 6.1, schemat A, Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego
Teatr Ludowy w okresie od maja 2009r. do czerwca 2010r. realizował projekt nr MRPO.06.01.01-12-159/09 pn.
„Teatr Ludowy – modernizacja”. Cel projektu, spójny z założeniami „Lokalnego Programu Rewitalizacji starej Nowej Huty” zakłada poprawę warunków rozwoju kultury poprzez wzmocnienie potencjału Teatru Ludowego. W ramach projektu wykonane zostały następujące prace :
1. Roboty remontowo-konserwatorskie na fasadzie budynku głównego teatru (os. Teatralne 34) obejmujące w szczególności : odczyszczenie powierzchni tynków metodą strumieniowo-ścierną, renowacja tynków gładkich lizen i płycin profilowych, gzymsów, obramowań okiennych, renowacja odlewów kolumn, renowacja tynków terrazo, wykonanie i montaż nowych ofasowań blacharskich. Prace prowadziła firma AC Konserwacja Zabytków Piotrowski, Kosakowski Sp. Jawna z siedzibą w Krakowie, ul. Szlak 18/12.
2. Modernizacja iluminacji (zamontowanie opraw oświetleniowych, ułożenie okablowania, renowacja reklamy neonowej. Prace prowadziła firma AC Konserwacja Zabytków Piotrowski, Kosakowski Sp. Jawna z siedzibą w Krakowie, ul. Szlak 18/12.
3. Adaptacja na garderoby i antresolę pomieszczeń przyległych do Sceny Stolarnia (budynek teatru os. Teatralne 23). Prace wykonała firma : PPM Development Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Obrońców Modlina 9.
4. Malowanie elewacji budynku Sceny Stolarnia wraz z likwidacją i zamurowaniem zbędnych okien w poziomie parteru. Prace wykonała firma : Zakład Budowlany Andrzej Ciasnocha z siedzibą w Zgłobicach, ul. Rzemieślnicza 15.
5. Zakup mobilnego zewnętrznego systemu informacji wizualnej.
Całkowite nakłady inwestycyjne zgodnie z założeniami projektowymi wyniosły: 1 188 052,20 zł., w tym koszty kwalifikowane : 956 099,43 zł
Poziom dofinansowania wynosił : 70 % wartości kosztów kwalifikowanych.
TAK WYGLĄDAŁ TEATR PRZED MODERNIZACJĄ
A TAK WYGLĄDA PO ....
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej