Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
11.09.2017

NAJLEPSZY, NAJLEPSZA, NAJLEPSI W SEZONIE 2016/2017

Ankieta krytyków

Najlepsze przedstawienie

ŁUKASZ DREWNIAK Bezdyskusyjnie: Klątwa, reż. Oliver Frljić, T. Powszechny w Warszawie. A potem na podium: Sekretne życie Friedmanów, reż. Marcin Wierzchowski, T. Ludowy w Nowej Hucie; Będzie pani zadowolona, czyli rzecz o ostatnim weselu we wsi Kamyk, reż. Agata Duda-Gracz, T. Nowy w Poznaniu.

ŁUKASZ MACIEJEWSKI Do dna, scen., reż. i opieka pedagogiczna: Ewa Kaim, dramaturgia: Włodzimierz Szturc, PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie, dyplom Wydziału Aktorskiego; Marcin Wierzchowski, Daniel Sołtysiński, Sekretne życie Friedmanów, reż. Marcin Wierzchowski, T. Ludowy w Krakowie; Paweł Demirski, Triumf woli, reż. Monika Strzępka, Narodowy Stary Teatr w Krakowie.

IGNIEW MAJCHROWSKI „Najlepszego” przedstawienia nie mam prawa wskazywać (nie byłem chociażby w Poznaniu czy w Kielcach), a z tych, które udało mi się zobaczyć, wyróżniłbym Sekretne życie Friedmanów w T. Ludowym, Klątwę w T. Powszechnym, Historię Jakuba w T. Dramatycznym w Warszawie (mniejsza, że wszystkie trzy dotykają sprawy pedofilii, ważniejsze, że każde w odmiennej konwencji podejmuje kwestię trudnego dochodzenia do prawdy).

JACEK SIERADZKI Marcin Wierzchowski i Daniel Sołtysiński, Sekretne życie Friedmanów, T. Ludowy, Kraków; Stanisław Wyspiański, Wesele, Narodowy Stary Teatr, Kraków.

JACEK WAKAR Ślub Witolda Gombrowicza, reż. Anna Augustynowicz, T. im. Jana Kochanowskiego w Opolu, T. Współczesny w Szczecinie; Idiota wg Fiodora Dostojewskiego, reż. Paweł Miśkiewicz, T. Narodowy; Sekretne życie Friedmanów Daniela Sołtysińskiego i Marcina Wierzchowskiego, reż. Marcin Wierzchowski, T. Ludowy w Krakowie.

 

Najlepsza nowa polska sztuka
(ogłoszona drukiem lub wystawiona)

MACIEJEWSKI Marcin Wierzchowski, Daniel Sołtysiński, Sekretne życie Friedmanów, reż. Marcin Wierzchowski, T. Ludowy w Krakowie, Scena Stolarnia.

PUZYNA-CHOJKA Z realizacji scenicznych wyróżniłabym Reykjavík ’74 Marty Sokołowskiej w reż. Katarzyny Kalwat w T. im. Wilama Horzycy w Toruniu oraz Sekretne życie Friedmanów Marcina Wierzchowskiego i Daniela Sołtysińskiego w T. Ludowym w Krakowie. Z lektur zapamiętałam sztukę Słabi. Ilustrowany banał teatralny Magdaleny Drab, której świetne czytanie przygotował Marcin Wierzchowski w ramach finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.

SIERADZKI Artur Pałyga, Rewizor. Będzie wojna!; Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Yemaya – królowa mórz.
 

Najlepsza reżyseria

MACIEJEWSKI Oliver Frljić, Klątwa na motywach dramatu Stanisława Wyspiańskiego, T. Powszechny w Warszawie; Mariusz Grzegorzek, Czarownice z Salem Arthura Millera, T. im. Stefana Jaracza w Łodzi; Marcin Wierzchowski, Sekretne życie Friedmanów, T. Ludowy w Krakowie; Paweł Miśkiewicz, Idiota wg Fiodora Dostojewskiego, T. Narodowy.

PUZYNA-CHOJKA Anna Smolar, Kopciuszek Joëla Pommerata w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie; Marcin Wierzchowski, Sekretne życie Friedmanów w T. Ludowym w Krakowie.

 

Najlepsza rola kobieca

MACIEJEWSKI Danuta Stenka, Matka Courage i jej dzieci Bertolta Brechta, reż. Michał Zadara, T. Narodowy; Dorota Segda jako Kathrine Switzer, Triumf woli Pawła Demirskiego, reż. Monika Strzępka, Narodowy Stary Teatr w Krakowie; Małgorzata Kochan, Sekretne życie Friedmanów, T. Ludowy w Krakowie.

 

Najlepsza rola męska

MACIEJEWSKI Ireneusz Czop, John Proctor, Czarownice z Salem Arthura Millera, reż. Mariusz Grzegorzek, T. im. Stefana Jaracza w Łodzi; Tomasz Schimscheiner, Kohoutek, Inne rozkosze Jerzego Pilcha, scen. i reż. Artur „Baron” Więcek, Krakowski Teatr Scena STU; Krzysztof Zawadzki, William Szekspir, Triumf woli Demirskiego, reż. Monika Strzępka, Narodowy Stary Teatr w Krakowie; Kajetan Wolniewicz, Duży Tata, Kotka na gorącym blaszanym dachu Tennessee Williamsa, reż. Jacek Poniedziałek, T. Ludowy w Krakowie.

PUZYNA-CHOJKA Radosław Krzyżowski za role Pana Młodego w Weselu i kilka wcieleń w Triumfie woli w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie; Piotr Pilitowski za rolę Arnolda Friedmana w Sekretnym życiu Friedmanów w T. Ludowym w Krakowie; Grzegorz Falkowski za rolę Henryka w Ślubie Gombrowicza w reż. Anny Augustynowicz w T. Współczesnym w Szczecinie.

 

Najlepsza adaptacja teatralna (opracowanie tekstu)

MAJCHROWSKI Marcin Wierzchowski, Daniel Sołtysiński, Sekretne życie Friedmanów.

 

Najlepsza scenografia

MACIEJEWSKI Barbara Ferlak, Sekretne życie Friedmanów, T. Ludowy w Krakowie; Mirek Kaczmarek, Do dna, scen., reż. i opieka pedagogiczna: Ewa Kaim, PWST w Krakowie, dyplom studentów Wydziału Aktorskiego; Mirek Kaczmarek, Każdy dostanie to, w co wierzy na motywach Mistrza i Małgorzaty Michaiła Bułhakowa, T. Powszechny w Warszawie.

MAJCHROWSKI Barbara Ferlak – Sekretne życie Friedmanów.

 

Pełny artykuł dostępny na stronie TEATR

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej