NOWY SEZON. ZAPOWIEDZI
Mimo że letnie upały wciąż nie odpuszczają, my już myślimy o jesieni i nowym sezonie. A rozpocznie się on nad wyraz wesoło, bo kogóż z nas nie bawią czeskie komedie…?! No i właśnie taki na wskroś przesiąknięty czeskim humorem spektakl otworzy sezon 2013/14 w Teatrze Ludowym.
No i właśnie taki na wskroś przesiąknięty czeskim humorem spektakl otworzy sezon 2013/14 w Teatrze Ludowym. Będą to „Sarenki” Tomasa Svobody. Autor osobiście wyreżyseruje spektakl, zaprojektuje scenografię i przygotuje oprawę muzyczną. Mamy więc prawo oczekiwać, że w absolutnie każdym wymiarze tej sztuki będzie wesoło.
Chociaż sama opowiedziana w niej historia wydaje się dość smutna, bo oto spotyka się czterech życiowych nieudaczników: dyrygent, który w wypadku stracił powieki, cierpiący na gigantyzm mykolog, niespełniony wynalazca i zakompleksiony urzędnik „skarbówki”. Jednak w teatrze najbardziej beznadziejną sytuację zawsze może uratować Deus ex machina i oto zjawiają się cztery zaczarowane sarenki, aby spełnić po jednym życzeniu każdego z pechowców…
Kolejnym wydarzeniem na naszej scenie będzie benefis teatrofila, Dariusza Domańskiego. Wśród zaproszonych gości znajdą się największe znakomitości krakowskiego i nie tylko krakowskiego teatru.
Następne premiery będą natomiast rozwinięciem hasła „Sąsiedzi bliżsi i dalsi”, które określiło wybory repertuarowe tego sezonu.
Po spotkaniu z humorem naszych południowych sąsiadów spojrzymy na północ. „Moja ABBA” Tomasza Mana w reżyserii autora przywoła czasy kiedy naszymi muzycznymi idolami byli członkowie szwedzkiego zespołu muzycznego.
Wiosenna premiera szekspirowskiego „Hamleta” będzie poprzez osobę reżysera, Krzysztofa Minkowskiego, wykształconego w Niemczech odwoływała się do kultury naszych zachodnich sąsiadów. Natomiast sama interpretacja sztuki spróbuje połączyć duński Elsynor z Nową Hutą…
Oczywiście w tych zestawieniach nie możemy pominąć naszego wielkiego sąsiada ze Wschodu. Rosyjska komedia Nikołaja Erdmana „Samobójca” weźmie na warsztat Kolumbijczyk Giovanny Castellanos.
Tematyka tej przewrotnej komedii może okazać się swoistym panaceum na trudne czasy. To sztuka o tym, dlaczego nie przestawaliśmy żyć, chociaż wszystko popychało nas do samobójstwa – powiedziała kiedyś o „Samobójcy” Nadieżda Mandelsztam.
A na zakończenie sezonu jeszcze autorska sztuka Andrzeja Sadowskiego zatytułowana nomen omen „Sąsiedzi”!
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej