"OBRAZ / Y UCZUĆ" - SPOTKANIE Z PIOTREM ŻYŁKĄ
Już 12 maja, kolejna odsłona projektu "Obraz/y uczuć" w reżyserii Krzysztofa Popiołka. Jak zwykle, po spektaklu zapraszamy na spotkanie z gościem specjalnym.
Zapraszamy na spotkanie z Piotrem Żyłką - aktywistą miejskim, jednym z założycieli ruchu społecznego „Zupa na Plantach”, autor książek (m.in. wywiadu rzeki z ks. Janem Kaczkowskim "Życie na pełnej petardzie"), publicystą, w latach 2015–2020 redaktor naczelny Deon.pl, prowadzi podcast "Słuchać, żeby usłyszeć. Wrażliwe rozmowy o rzeczach ważnych", laureat nagrody dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka. Od dzieciństwa związany ze wspólnotą ekumeniczną Taizé.
Bilety: 25 zł (normalny), 15 zł (ulgowy) do nabycia na stronie WWW.LUDOWY.PL, w kasach biletowych oraz w rezerwacji w BOW: tel. 12 68 02 112, rezerwacja@ludowy.pl.
Dołącz do wydarzenia na FACEBOOK.
__________________
OBRAZ/Y UCZUĆ
reż. Krzysztof Popiołek
O PROJEKCIE
Po jednej stronie współczesnego sporu toczącego się wokół wiary i niewiary pojawiają się narracje o profanacjach, bluźnierstwie i obrażaniu uczuć religijnych. Po drugiej zarzuty o powierzchowność praktyk religijnych, kłamstwo i hipokryzję. Faktem jest masowy powolny proces odchodzenia ludzi wierzących od Kościoła. Jednocześnie archaiczny język religii nie oddaje intymności doświadczenia wiary, jest nieprzystawalny w stosunku do rzeczywistości. Ale czy poza różnymi systemami religijnymi współczesny świat oferuje jakikolwiek sposób zapełnienia egzystencjalnej pustki, odczuwanej przez jednostki? Dlaczego to wygląda tak, jak wygląda? Jakie argumenty mają niewysłuchane strony sporu? Z pewnością potrzeba nam platformy dialogu, która umożliwiłaby nowe spojrzenie. Rzeczywistość nie jest jednorodna, tonie w powikłaniach i sprzecznościach.
Kiedy słyszy się pytanie: czy chciałby Pan/chciałaby Pani porozmawiać o Jezusie? – reakcją jest zażenowanie. Ale może „rozmawiać o Jezusie” to rozmawiać o tym, gdzie znaleźliśmy się z naszym humanizmem w XXI wieku, obojętnie czy określamy siebie jako wierzący, postwierzący, niewierzący czy ateiści. I wreszcie chyba najważniejsze: gdzie jest nasze chrześcijaństwo, kiedy na naszej granicy umierają ludzie? Największą zniewagą, jaką możemy popełnić w stosunku do wiary, to wyobrażać sobie, że kiedykolwiek mogłaby potrzebować pomocy państwa. Że kiedykolwiek może być coś takiego jak zbrodnia przeciwko religii. Im bardziej religia potrzebuje policji, tym bardziej ujawnia swoją słabość, swoją fałszywość. I nikomu nie wolno się z tego śmiać. Pod groźbą art. 196 kk.
TWÓRCY
reżyseria: Krzysztof Popiołek
koncepcja dramaturgiczna: Weronika Murek
muzyka: Bartosz Dziadosz
OBSADA
Iwona Sitkowska
Wojciech Lato
Ryszard Starosta
Robert Ratuszny
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej