PO RAZ PIERWSZY W KRAKOWIE!
?Kotka na gorącym, blaszanym dachu? to piękne połączenie opowieści o ludziach i ich problemach, związanych ze zmianami w społeczeństwie
"Kotka na gorącym blaszanym dachu" przekład i reżyseria: Jacek Poniedziałek.
W '58 roku na kanwie sztuki Williamsa powstał film, a my zapraszamy do Teatru.
premiera 6 maja godz. 19.00, Duża Scena;
kolejne spektakle 7, 20, 21 maja.
Gra pozorów
Tennessee Williams był, i jest, wielkim dramaturgiem XX wieku. Jednym z najlepszych w całej historii. Jego sztuki „Tramwaj zwany pożądaniem”, „Noc iguany”, „Szklana menażeria” czy „Kotka na gorącym blaszanym dachu” to historia teatru. Pierwsza i ostatnia zostały z powodzeniem przeniesione na srebrny ekran, stając się wielkimi wydarzeniami w świecie filmu. Za obie otrzymał zresztą Nagrody Pulitzera.
„Kotka na gorącym, blaszanym dachu” to obraz rodziny, która w pewnym momencie się zagubiła. Małżeństwo Maggie i Bricka jest w zasadzie fikcją. Para nie sypia ze sobą, mają oddzielne łóżka. On pije na umór, chcąc zapomnieć o tym, co było i o tym, co jest. Ona oszukuje samą siebie, że wszystko jest w porządku i tak przestawia sytuację innym. W sztuce Brick jest homoseksualistą stąd też oraz z pewnego wydarzenia z przeszłości biorą się ich problemy.
Ponoć sam Tennessee Williams nienawidził ekranizacji swoich sztuk i krzyczał do ludzi chcących kupić bilet na film, żeby poszli sobie do domu.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej