PO SCHODACH - MONODRAM AGNIESZKI MANDAT W TEATRZE LUDOWYM
Zapraszamy 5 i 8 marca o godz. 19.00. Scena Pod Ratuszem - Rynek Główny 1. Rezerwacja biletów 12 68 02 112/113; 12 421 50 16
Upadek ze schodów może mieć śmiertelnie poważne konsekwencje. Szczególnie, gdy schody są wysokie, a wejście na ich szczyt zajęło całe życie.
Bohaterka monodramu w dzień urodzin swojego męża (byłego męża!!!) postanawia uporządkować rodzinny album ze zdjęciami. Krzesło, na które staje, by u szczytu schodów dosięgnąć najwyżej półki regału, traci równowagę i wywraca się. Zdjęcia rozsypują się. Niektóre na zawsze zginą z zakamarkach mieszkania, inne niespodziewanie znajdą się na samym wierzchu. Wśród zdjęć najbliższych bohaterka ze zdziwieniem odkryje także pamiątki z wakacji swoich pacjentek oraz świadectwa podejmowanych przez siebie, czasem wstydliwych, działań. Okaże się również, że z albumu usunięte zostały wszystkie fotografie, na których ktokolwiek się uśmiecha. Mierząc się z zawartością pudełka kobieta nie zauważy, gdy rozrośnie się ono do rozmiarów skrzyni i streści w sobie całe jej życie. Oprócz zdjęć pojawią się w nim także inne przedmioty, których widok wywoła lawinę wspomnień, autoironicznych komentarzy i komicznych anegdot oraz skłoni bohaterkę do podsumowania swojego życia.
Agnieszka Mandat, aktorka Teatru Starego w Krakowie, wciela się w bohaterkę monodramu z pełnym oddaniem. Buduje ciepłą i wzruszającą postać, której nie brakuje dystansu do siebie samej i błyskotliwego poczucia humoru. Dzięki wspaniałej grze Agnieszki Mandat publiczność będzie miała możliwość zmierzenia się z tematem dojrzałej kobiecości w formie lekkiej, zabawnej i wyjątkowo wciągającej.
scenariusz: Lucyna Sosnowska i Magda Kupryjanowicz
reżyseria: Lucyna Sosnowska pomysł dramaturgiczny i wykonanie: Agnieszka Mandat
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej