POKAZ FILMU "SONATA" REŻ. BARTOSZ BLASCHKE I KONCERT GRZEGORZA PŁONKI
Już są w sprzedaży bilety na 19 marca na pokaz filmu i koncert, który odbędzie się w Staromiejskim Centrum Kultury w ramach ar
"Sonata" historia Grzegorza, zdiagnozowanego jako dziecko autystyczne i żyjącego w swoim hermetycznym świecie, bez możliwości nawiązania kontaktu z innymi. Chłopak po ukończeniu czternastego roku życia dowiaduje się, że przyczyną izolacji nie jest autyzm, ale niedosłuch, a on sam posiada wielki talent muzyczny.
Grzegorz Płonka przez połowę swego życia Grzegorz Płonka musiał zmagać się nie tylko z dysfunkcjami organizmu, lecz również z błędnymi orzeczeniami o stanie zdrowia i możliwościach intelektualnych. Był pozbawiony dostępu d odpowiedniej rehabilitacji i edukacji. Nie mógł nawiązać kontaktu werbalno-słuchowego z otoczeniem, a jednak na wszystkie sposoby próbował sygnalizować głód wiedzy i zamiłowanie do muzyki.
Dopiero kiedy miał czternaście lat, prawidłowo zdiagnozowano u niego głęboki niedosłuch. Dostał aparaty słuchowe, a potem wszczepiono mu implant ślimakowy. Nareszcie mógł usłyszeć świat, przyrodę i ludzi. Od zera uczył się mówić. Chciał rozwijać talent muzyczny i rozpocząć systematyczną naukę gry na fortepianie. I tu znów napotkał na przeszkody, ponieważ szkoły muzyczne nie chciały przyjąć ucznia z deficytami słuchu i mowy oraz lukami w wiedzy ogólnej.
Grzegorz postanowił udowodnić, że da sobie radę. Samodzielnie nauczył się trudnego utworu: I części Sonaty "Księżycowej" Beethovena. To była jego przepustka do nauki w szkole muzycznej i do pierwszych występów przed publicznością. Ten właśnie utwór Grzegorz wykonał na I Międzynarodowym Festiwalu "Ślimakowe Rytmy" (lipiec 2015) i został jego laureatem. Nazwano go "Beethovenem z Murzasichla", a piękną pianistyczną interpretację chwalili znani muzycy, m.in. Janusz Olejniczak.
Ten sukces potwierdził słuszność dewizy życiowej Grzegorza: "Da się!". Stale poszerza repertuar i komponuje własne utwory fortepianowe i organowe. Koncertuje, a podczas występów na żywo niektórym jego kompozycjom towarzyszą projekcje filmów i fotografii, które sam wykonuje. Wydał również pierwszą autorską płytę "Słyszę światło księżyca".
We wszystkich wypowiedziach Grzegorz podkreśla, że nigdy nie wolno poddawać się w walce o swój rozwój, edukację, marzenia. W 2016 roku w konkursie Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji zdobył tytuł "Człowiek bez barier".
Limit miejsc: 80
19.03.2023, godz. 16:00 - Miejsce: Staromiejskie Centrum Kultury Młodzieży
Bilety: 10 zł - KUP BILET
link do wydarzenia na Facebook
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej