PRACUJEMY CORAZ INTENSYWNIEJ. PREMIERA 26 LISTOPADA. WIL WKROCZYŁ NA PLAKAT.
Monika i Gabriela Muskała, które przyjechały do Krakowa i Nowej Huty z Wiednia i Warszawy wysnuły sztukę ? o miejscu, ludziach i historii. Dzięki waszym opowieściom spojrzały na Nową Hutę jak na miejsce niezwykłe, fascynujące.
Jeszcze w minionym sezonie spotykaliśmy się z Państwem snując w teatralnej kawiarni OPOWIEŚCI SĄSIEDZKIE. Rozmawialiśmy o Nowej Hucie, jej historii, mieszkańcach, stereotypach, mitologiach… W różnych miejscach naszej dzielnicy studenci antropologii kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego spotykali się z nowohucianami, tymi, który w junackim zapale wznosili tu kiedyś pierwsze bloki i ich wnukami. Okiem młodego badacza próbowali znaleźć coś, co łączyłoby pokolenia.
Z tych wszystkich opowieści Monika i Gabriela Muskała, które przyjechały do Krakowa i Nowej Huty z Wiednia i Warszawy wysnuły sztukę – o miejscu, ludziach i historii. Dzięki waszym opowieściom spojrzały na Nową Hutę jak na miejsce niezwykłe, fascynujące.
Teraz, już niebawem, za miesiąc, chcemy zaprosić wszystkich tych, którzy użyczyli nam swoich prywatnych historii na spektakl, który w sposób groteskowy i heroiczny zarazem spróbuje zmierzyć się z genius loci Nowej Huty, pierwszego dumnego socjalistycznego miasta PRL-u i najbardziej po macoszemu traktowanej dzielnicy Krakowa.
Pracujemy coraz intensywniej, by z historycznej magmy wydobyć tę jedyną NASZĄ historię: śmieszną i smutną, nieprawdopodobną i zwyczajną – nowohucką.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej