PREMIERA- GAVRAN RAZY CZTERY
Miro Gavran to najczęściej wystawiany autor na Scenie Pod Ratuszem: było "Wszystko o mężczyznach", "Wszystko o kobietach", Mąż mojej żony" a teraz przyszła pora na....
Cztery „Gavrany” Pod Ratuszem
Hotel Babilon jest czwartą sztuką Miro Gavrana graną na Scenie Pod Ratuszem. Nasz romans z chorwackim autorem trwa nieprzerwanie od 2004 roku. Zaczęło się całkiem niewinnie, prapremierą polską „Męża mojej żony” w reżyserii Tomasza Obary. W role dwóch facetów, którzy, jak się okazuje, mają jedną żonę, wcielili się Jacek Strama i Andrzej Franczyk. Na pozór banalna historyjka romansowego trójkąta przedstawiona na naszej małej, podziemnej scence, wywołała wybuchy emocji, które odnotowały sejsmografy nie tylko na krakowskim Rynku. W efekcie reżyser i aktorzy zdobyli za jednym zamachem trzy nagrody na Festiwalu Komedii Talia 2005. W tej sytuacji nie trzeba chyba tłumaczyć wyboru drugiego tekstu Gavrana, który pojawił się w 2006 roku. Było po prostu jasne, że jest potrzebny spektakl, którego obsadę opanują same kobiety. I tak się stało. W sztuce „Wszystko o kobietach” Gavrana grają w trójkę (Marta Bizoń, Beata Schimscheiner i Dominika Markuszewska, wcześniej Magdalena Nieć) piętnaście ról. Nasza inscenizacja „Wszystko o kobietach” w roku premiery wygrała festiwale „Talia” i „Rzeczywistość przedstawiona”. Piętnaście kobiet w każdym wieku, które rozgościły się na dobre Pod Ratuszem wywołało przewidywaną reakcję mężczyzn: Krzysztof Górecki, Piotr Pilitowski i Tomasz Obara w 2008 roku wcielili się w role piętnastu panów w reżyserowanym przez Obarę „Wszystko o mężczyznach”.
Trzy „Gavrany”, ośmioro aktorów, 32 rozmaite postaci. Istny Babilon! I właśnie reżyserowanym przez Pawła Szumca „Hotelem Babilon”, w którym Aldona Jankowska wystarczy za siedmioro albo i ośmioro bohaterów, domykamy tę podziemną walkę płci. Wszystkie „Gavrany” są nadal na naszej scenie, zapraszamy więc do wspólnej zabawy. Zabawa to szlachetna, bo Miro Gavran jest mistrzem teatralnej formy, doskonale wyczuwającym potrzeby publiczności i aktorów. Widz dostaje od niego śmiech i łzy, szansę na przyjrzenie się swoim uproszczonym wizjom rzeczywistości, bliźniego.
Śmiejemy się z głupich chłopów i bab, a w gruncie rzeczy z siebie samych, tak łatwo oceniających i szufladkujących innych ludzi. Śmiejemy się bezinteresownie i szczerze, bo przecież nikt i nic nas do tego nie zmusza. Aktor, reżyser, teatr - mogą być tylko wdzięczni, że jest taki autor, który pamięta o nich: daje szansę na brawurowy popis i granie na delikatnych strunach, nie pozwala ani przez chwilę lenić się na scenie, a potem, wraz z zespołem, odbiera od wdzięcznej publiczności końcową nagrodę. W imieniu czterdziestu postaci i swoim zapraszamy po czterykroć pod Ratusz do zabawy i wzruszeń, które kryją się pod jednym nazwiskiem Gavran i czterema imionami: „Mąż mojej żony”, „Wszystko o kobietach”, Wszystko o mężczyznach” i „Hotel Babilon”!
Marek Mikos
foto:Wojeciech Krygier; na zdjęciu Aldona Jankowska
Popularne
BALLADA O NOWEJ HUCIE - PROLOG
Świat z przeszłości i teraźniejszość płynnie się przenikają. Te dwie rzeczywistości nie funkcjonują oddzielnie, ale mają na siebie wpływ. Każdy mógł być przecież każdym z przeszłości. To przecież to samo miasto.
Zobacz więcejSEX, PROCHY...- WIELKI POWRÓT
„W tej sztuce piszę o rzeczach, których nie potrafię zrozumieć. To publiczna medytacja nad wewnętrznymi konfliktami mojego życia. Próbuję (…) pokazać światu wszystkie swoje obrzydliwe strony, niczego nie ukrywając.” – wyznaje Bogosian.
Zobacz więcejBARAŃCZAK WE WSPOMNIENIACH JERZEGO FEDOROWICZA
W maju 1990 roku zaproponowałem Jurkowi Stuhrowi wystawienie "Poskromienia złośnicy" w Teatrze Ludowym. Postawił warunek, że przystąpi do pracy, jeżeli będzie miał nowe tłumaczenia i to najlepiej Stanisława Barańczaka. Wiedziałem, że w czerwcu 1990 roku Barańczak odwiedzi Kraków. "Dopadłem" Staszka na ulicy Gołębiej...
Zobacz więcej