PREMIERA | SCENA STOLARNIA | 30 PAŹDZIERNIKA
Na zdjęciach młodzież biorąca udział w projekcie.
PREMIERA | SCENA STOLARNIA | 30 PAŹDZIERNIKA
KARTOTEKA Tadeusz Różewicz
adaptacja i reżyseria: Marcin Kalisz,
konsultacja dramaturgiczna: Tomasz
Cymerman,
scenografia: Katarzyna Kornelia Kowalczyk,
muzyka:Michał Dymny, Piotr Żyła,
video-projekcje: Elwira Wojtunik & Popesz Csaba Láng,
występują: Gabriela Oberbek, Beata Schimscheiner, Iwona Sitkowska, Piotr Franasowicz, Jan Nosal, Piotr Pilitowski oraz gościnnie: Bogdan Słomiński, Julia Sobiesiak, Michał Wanio
Tadeusz Różewicz w didaskaliach proponuje, by miejscem akcji Kartoteki był „zwykły, przeciętny pokój”. My poszliśmy o krok dalej i w ogóle zrezygnowaliśmy z określenia miejsca akcji. Mało tego – zrezygnowaliśmy również z Bohatera. Wszystko po to, by ukazać widzom „wnętrze” Kartoteki, by sami doświadczyli jej rozpadającej się logiki.
U nas nie ma jednego miejsca akcji, jednego czasu, jednego bohatera, jednej sprawy. Jest jednak walka o elementarną szczerość wobec siebie, wobec innych i wobec świata; szczerość, która często graniczy ze zwątpieniem. Nawet jeśli całość spektaklu spaja melancholia, czy nihilizm, to jednak stany te stwarzają niezwykły, a przede wszystkim barwny katalog asocjacji, skojarzeń i kalamburów językowych; katalog, który kojarzy się z cyrkiem lub... OPERETKĄ NARODOWĄ. Zapraszamy w świat blagi i patosu, depresji i ekspresji, sensu i zwątpienia, który postanowiliśmy zbudować wykorzystując do tego cały budynek mieszczący w sobie Scenę Stolarnia i Scenę Nurt.
Na zdjęciach młodzież biorąca udział w projekcie.
Popularne
PYZA NA POLSKICH DRÓŻKACH - NIEDZIELNE POPOŁUDNIE DLA RODZIN - 10 KWIETNIA O GODZ. 16.00
Nie zapomnijcie tylko wziąć dzieci (jeśli jesteście rodzicami), dajcie szansę na zabawę rodzicom (jeśli jesteście dziećmi) - nasz magiczny teatralny wehikuł wszystkich pomieści.
Zobacz więcejO BRACIACH PRESNIAKOW I UDAJĄC OFIARĘ SŁÓW KILKA
Udając ofiarę to czarna komedia i kryminał w jednym. Jednak autorzy nie próbują dociekać kto zabił i dlaczego, ale zadają pytanie, co stało się ze światem w którym te wszystkie zbrodnie się wydarzyły.
Zobacz więcejOLEANNA. Z NOTATNIKA REŻYSERA
O wyborze tekstu scenicznego często decyduje przypadek. Tak było z „Oleanną” Davida Mameta. Przypadkowo obejrzałem film w jego reżyserii z udziałem W. H. Macy i Debry Eisenstadt. Film widziałem kilka lat temu… Dokładnie kiedy, nie pamiętam, za to dobrze pamiętam wrażenie, jakie na mnie zrobił. Wrażenie, co najmniej dziwne…. Nie spodobała mi się wtedy gra aktorów, jakby bez wyrazu, bez emocji, uczucia.
Zobacz więcej