Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
17.05.2022

PUSTE POLE - PRZESTRZEŃ WYOBRAŹNI. JÓZEF SZAJNA 1922-2022 - WERNISAŻ

Wystawa potrwa do 30 września br., będzie można ją oglądać we foyer Dużej Sceny Teatru Ludowego oraz informacje o wystawie w Muzeum Śląskim.

To dla nas olbrzymi zaszczyt i wzruszenie móc gościć w naszym Teatrze znakomitości, które tworzyły wraz z Józefem Szajną legendę Teatru Ludowego. Podczas wernisażu wystawy „Puste pole - Przestrzeń wyobraźni. Józef Szajna 1922-2022” mogliśmy się przenieść w czasie, za sprawą opowieści aktorów i aktorek, którzy poprzez swoje wspomnienia i anegdoty stworzyli niemal imrpowizowany spektakl teatralny, dając wyraz swojemu mistrzostwu i klasie. Byli z nami wspaniali i jedyni - Anna Lutosławska, Irena Jun, Tadeusz Kwinta, Kazimierz Wiśniak, którzy ze swadą odpowiadali na pytania Agnieszki Koecher-Hensel i Marii Napiontkowej.

Została zrealizowana we współpracy z Muzeum Śląskim, Akademią Sztuk Pięknych im. Jana Matejki (Katedra Scenografii), Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, przy wsparciu finansowym Urzędu Miasta Krakowa oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w ramach programu „Teatr”.


fot. Anka Ryś

 

Dla uczczenia setnej rocznicy urodzin Józefa Szajny również nasz partner Muzeum Śląskie w Katowicach przygotowało cykl wydarzeń. Głównym przedsięwzięciem jest retrospektywna wystawa pt.  100 × TeArt . Wolność Józefa Szajny . Ekspozycję tworzy sto prac: projekty scenograficzne, malarstwo i kompozycje przestrzenne. Wśród nich znajdują się oryginały, których wizerunki zostały. użyczone do prezentacji w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Dla Szajny pierwotną wartością była wolność, którą dawała mu niczym nieograniczona kreacja. Ważne miejsce zajmuje instalacja Reminiscencje wraz z cytatem korespondującym z tytułem: „Reminiscencje to nie tylko rzecz o pamięci, ale ostrzeżenie przed zagładą i dziś możliwą”. Teatr budował Szajna według zasady układów, ciągów obrazów i symboli, co jest widoczne w aranżacji. Wejście na salę prowadzi przez wyciętą w czarnej ścianie sylwetę, najbardziej rozpoznawalny znak Szajny, multiplikowany w narracji. Na rewersach ekspozytorów wyświetlono animację ożywionych Mrowisk i sylwet. Wrażenia dopełnia ekspresyjna, nieregularnie rytmiczna muzyka Aleksandra Lasonia skomponowana do spektaklu Ślady

 

Info o wystawie W 100. rocznicę urodzin malarza, scenografa i twórcy teatru Józefa Szajny. - kliknij tutaj

Informacje na temat wydarzeń towarzyszących wystawie będą dostępne na stronie muzeum: https://muzeumslaskie.pl/

Czas trwania wystawy: 3.06.2022 – 8.01.2023 Muzeum Śląskie

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej