SCENA STOLARNIA NA NOWO
Dwie sceny teatralne, pracownie, magazyny, sale edukacyjne, pokoje gościnne, strefa rekreacji - wiele funkcji będzie w remontowanym właśnie budynku dawnej Stolarni przy Teatrze Ludowym.
Nie tylko remont, ale także rozbudowa. Budynek dawnej Stolarni (tu mieściła się scena Nurt) zmieni się zupełnie. Najmocniej w środku, bo projekt zakładał nową aranżację przestrzeni; tak naprawdę z oryginalnego układu zostaną tylko stropy. Zmiana na zewnątrz to dobudowanie dodatkowego skrzydła z przeszkloną klatką schodową (projekt zgodny z wytycznymi konserwatorskimi).
Stolarnia: Sale dla dzieci i dorosłych
- Na parterze będzie duża sala teatralna dla dorosłych, z widownią na 111 osób; na pierwszym piętrze sala teatralna dla dzieci (150 osób), pomieszczenia biurowe, garderoby - opowiada Jerzy Maciej Fedorowicz, wicedyrektor Teatru Ludowego (budynek Stolarni jest częścią Ludowego). - Na drugim piętrze znajdzie się sala wielofunkcyjna (140 osób), gdzie będą odbywać się zajęcia edukacyjne, sportowe i rekreacyjne, także warsztaty teatralne dla dzieci. Budynek ma pełnić przede wszystkim funkcję teatralną, uczyć teatru, dawać możliwość spotykania się z nim na różnych poziomach. Na ostatnim piętrze urządzimy pracownie i magazyny, tu przeniesiemy nasze archiwum, ponieważ w Teatrze Ludowym nie ma już na nie miejsca.
Kino plenerowe i przestrzeń dla mieszkańców Nowej Huty
Zostaje jeszcze teren za Stolarnią - tutaj będzie kino plenerowe, scena letnia, ogród. Nowe miejsce w Nowej Hucie ma być przestrzenią spotkań dla mieszkańców, sąsiadów, integrującą. Ludowy chce wyjść do ludzi właśnie w Stolarni. O tym, jaka będzie to przestrzeń i co będzie się w niej działo, zdecydują również nowohucianie. - Chcielibyśmy współpracować z Krakowskim Biurem Festiwalowym i ściągnąć do Stolarni niektóre wydarzenia odbywające się w ramach cyklicznych imprez. Miejsce już jest, będzie też miało atmosferę - dodaje Fedorowicz. - Liczymy również na współpracę z organizacjami pozarządowymi. Do budynku Stolarni przyjdziemy pod koniec 2022 roku. Remont i rozbudowa obiektu ma kosztować 24 mln zł. Po zakończeniu wszystkich prac budynek będzie miał powierzchnię użytkową 2289 m kw.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej