SPEKTAKL "PTAKI" TO NASZA WALENTYNKOWA PROPOZYCJA DLA MIŁOŚNIKÓW POETYCKIEGO, NASTROJOWEGO TEATRU
Tym razem będzie nastrojowo i poetycko. Zapraszamy na wieczór pełen wzruszeń, na liryczną opowieść o uczuciach nieoczywistych, trudnych a jednak pięknych...
"Ptaki" to spektakl zagrany na półtonach. Wiele zależy od tego, w jakim nastroju przyjdziemy do teatru, czy zaakceptujemy przełamywaną krzykiem muzycznego kontrapunktu ciszę tego przedstawienia.
Pojedyncze słowa, urwane w połowie dźwięki...
.
To przedstawienie jest spotkaniem z tajemniczym światem północy. Emanuje z niego poezja i dziecięca naiwność, chociaż opowiada ono o doświadczeniach ludzi "bardzo dorosłych".
Dwójka bohaterów, brat i siostra, żyją na uboczu z dala od wiejskiej społeczności. Dla postronnych może nieco zdziwaczali, żyją w niezwykłej harmonii z naturą. Nadzwyczajnymi zdarzeniami w ich życiu - znakami - stają się burza, piorun uderzający w drzewo czy przelot wędrownego ptaka. Któregoś dnia w to ich niespieszne bytowanie wkracza obcy człowiek, mężczyzna, którego Matis spotkał, kiedy próbował zostać przewoźnikiem na jeziorze i przyprowadził do domu
Spektakl jest adaptacją najbardziej znanej powieści znakomitego norweskiego pisarza, Tarjei Vesaasa, mistrza niepokojących klimatów, prostej i emocjonalnej prozy. Jego twórczość znana jest w Polsce chociażby z filmowej wersji "Ptaków", nakręconej przed laty przez Witolda Leszczyńskiego pt. "Żywot Mateusza".
Spektakl wyreżyserował Piotr Waligórski, scenografia Wojtka Stefaniaka, na scenie zobaczymy: Maję Barełkowską, Andrzeja Franczyka, Kajtka Wolniewicza.
ZAPRASZAMY 14 LUTEGO I 20 MARCA O GODZ. 19.00 NA SCENĘ POD RATUSZEM
INFORMACJE: TEL 12 68 02 112/113; 12 421 50 16
Popularne
UDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej