Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
30.10.2009

STEFCIA ĆWIEK W SZPONACH ŻYCIA - PO PREMIERZE

Nieśmiała Stefcia marzy o wielkiej miłości. Takiej, od której ziemia drży pod nogami i w głowie się kręci, a świat wokół nabiera kolorów… albo przynajmniej o takiej całkiem zwyczajnej, ale jedynej i na całe życie.


w szponach miłości

Nieśmiała Stefcia marzy o wielkiej miłości. Takiej, od której ziemia drży pod nogami i w głowie się kręci, a świat wokół nabiera kolorów… albo przynajmniej o takiej całkiem zwyczajnej, ale jedynej i na całe życie. Konfrontacja marzeń Stefci z rzeczywistością jest bolesna, ale kończy się happy endem. „Stefcia Ćwiek w szponach życia” to pełna ciepła i humoru opowieść o tym, że warto być sobą, to pastisz bajki o Kopciuszku, subtelna kpina ze stereotypów, a przy tym znakomita zabawa dla publiczności.

foto: Sebastian Strama
na zdjęciu: Barbara Kober, Anna Smołowik, Dominika Markuszewska, Piotr Pilitowski
02_640
06_640
08_640

STEFCIA ĆWIEK W SZPONACH ŻYCIA
Przekład:
Dorota Jovanka Cirlić
Reżyseria: Mateusz Przyłęcki
Scenografia: Joanna Braun
Muzyka: Karol Śmiałek
Występują: Barbara Kober (gościnnie) Anna Smołowik (gościnnie), Dominika Markuszewska, Piotr Pilitowski, Karol Śmiałek (gościnnie)

Premiera: 14 listopada 2009, Scena Pod Ratuszem

na zdjęciu Anna Smołowik jako Stefcia Ćwiek
stefcia_promo_fot.d.kozlowski2_640stefcia_promo_fot.d.kozlowski4_640
stefcia_promo_fot.d.kozlowski6_640stefcia_promo_fot.d.kozlowski9_640

Popularne

Obrazek
31.03.2011

PYZA NA POLSKICH DRÓŻKACH - NIEDZIELNE POPOŁUDNIE DLA RODZIN - 10 KWIETNIA O GODZ. 16.00

Nie zapomnijcie tylko wziąć dzieci (jeśli jesteście rodzicami), dajcie szansę na zabawę rodzicom (jeśli jesteście dziećmi) - nasz magiczny teatralny wehikuł wszystkich pomieści.

Zobacz więcej
Obrazek
31.03.2011

O BRACIACH PRESNIAKOW I UDAJĄC OFIARĘ SŁÓW KILKA

Udając ofiarę to czarna komedia i kryminał w jednym. Jednak autorzy nie próbują dociekać kto zabił i dlaczego, ale zadają pytanie, co stało się ze światem w którym te wszystkie zbrodnie się wydarzyły.

Zobacz więcej
Obrazek
10.03.2011

OLEANNA. Z NOTATNIKA REŻYSERA

O wyborze tekstu scenicznego często decyduje przypadek. Tak było z „Oleanną” Davida Mameta. Przypadkowo obejrzałem film w jego reżyserii z udziałem W. H. Macy i Debry Eisenstadt. Film widziałem kilka lat temu… Dokładnie kiedy, nie pamiętam, za to dobrze pamiętam wrażenie, jakie na mnie zrobił. Wrażenie, co najmniej dziwne…. Nie spodobała mi się wtedy gra aktorów, jakby bez wyrazu, bez emocji, uczucia.

Zobacz więcej