TEATR LUDOWY W MIEŚCIE BEZ TEATRU - CZYLI POLKOWICKIE DNI TEATRU
Polkowickie Dni Teatru to jedno z największych wydarzeń kulturalnych regionu Dolnego Śląska, w którym corocznie uczestniczą tysiące jego mieszkańców oraz licznie przybywający goście.
Festiwal ten jest największym wydarzeniem kulturalnym w obrębie kilku sąsiadujących powiatów. Jego formuła polega na tym, że przez dwa miesiące do Polkowic przyjeżdżają z całej Polski grupy aktorskie, które wystawiają swoje spektakle. W mieście tym nie ma budynku teatru, więc zamiast niego wykorzystuje się aulę w szkole, kino, a nawet kościół.
My również tam byliśmy.
na pierwszy ogień poszedł spektakl o kobietach
Przedstawienie „Wszystko o mężczyznach" było drugim, które odbyło się w ramach tegorocznej edycji Polkowickich Dni Teatru
Dni Teatru Polkowickie Dni Teatru to jedno z największych wydarzeń kulturalnych regionu, w którym corocznie uczestniczą tysiące jego mieszkańców oraz licznie przybywający goście. Przez dwa wiosenne miesiące Polkowice stają się teatralną stolicą nie tylko Dolnego Śląska. Patronat honorowy nad Dniami Teatru obejmowały wybitne postaci ze świata kultury: Andrzej Seweryn (2005), Jerzy Stuhr (2006), Krystyna Janda (2007). Plakat promujący trzykrotnie wykonał Leszek Mądzik – Dyrektor Sceny Plastycznej KUL. Na program Dni Teatru składają się znakomite spektakle teatralne autorstwa uznanych i cenionych reżyserów w wykonaniu najlepszych zespołów teatralnych z całego kraju. W przedstawieniach można zobaczyć wielkie osobowości polskiej sceny. Obok nurtu głównego prezentowane są spektakle dla dzieci i młodzieży. Ponadto wydarzenie to obfituje w liczne imprezy towarzyszące: przeglądy filmowe, wystawy zdjęć i plakatów, projekcje spektakli, plenerowe wystawy fotografii ukazujących kolejne edycje Dni Teatru.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej