Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
30.01.2017

UWAGA KONKURS

"Rewizor. Będzie wojna!" Zrób sobie zdjęcie z czołgiem i wyślij je na teatralnego fb do 8 lutego. Nagrody czekają!!!
Horodniczy i Chlestakow już zrobili.

Serdecznie dziękujemy za udział w konkursie. Komisja przyznała nagrody w postaci biletów Pani Monika Figiel oraz Pani Wiesława Sawina. Pan Stanislaw Sawina otrzymuje torbę z edycji Rewizor.Będzie wojna!. W celu odebrania nagród prosimy o kontakt bezpośredni przez wiadomość fb. Gratulujemy
(nagrodzone zdjęcia do zobaczenia na naszym oficjalnym profilu na Facebooku)


UWAGA KONKURS "Rewizor. Będzie wojna!"

Zrób sobie zdjęcie z "czołgiem", dodaj je w komentarzu pod postem na teatralnym Facebooku, a 6 lutego sprawdź wyniki.

 Zdjęcia można również przesłać na adres promocja@ludowy.pl z dopiskiem - "zgoda na publikację "

Liczymy na Waszą pomysłowość !!
Czołg na zdjęciu może być dowolny.. militarny, rysunkowy czy też z naszego plakatu - liczy się kreatywność.

Nagrody czekają!!!
Najciekawsze zdjęcia nagrodzimy zaproszeniami do nas do teatru oraz torbami bawełnianymi z motywem Rewizor.Będzie wojna.

Na zdjęciach :
Horodniczy starszy -Tadeusz Łomnicki
Chlestakow - Krystian Pesta

foto Przemysław Sieraczyński

https://www.facebook.com/teatrludowy

NA SPEKTAKLE ZAPRASZAMY 10 i 11 lutego. KUP BILET


Na kanwie oryginalnego tekstu

Po latach Teatr Ludowy sięga po genialną sztukę po raz kolejny. - Pomyślałam, że o naszej politycznej rzeczywistości trzeba opowiadać dzisiaj troszkę inaczej. Dlatego nasz "Rewizor. Będzie wojna!" to sztuka napisana na kanwie oryginalnego tekstu. Nie chciałam naginać ani masakrować tego tekstu, dlatego zostały te same postaci. Akcja zaczyna się po latach, kiedy do małego miasteczka po raz kolejny przyjeżdża rewizor. Horodniczy nie jest już wojownikiem, a facetem starającym się ukryć własne grzechy. Wie, że polityka musi zatoczyć koło i w końcu ktoś go wygryzie. Nie chce mu się walczyć o świat, do czasu, gdy na jego drodze nie staje silny młody wilczek. Ich wzajemny konflikt nakręca świat i pokazuje, że nie zawsze ludzie biorą odpowiedzialność za zabawki, które dostają do rąk. Stąd też nasz tytuł - wyjaśnia Bogajewska.

 

Popularne

Obrazek
09.06.2011

UDAJĄC OFIARĘ

Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni

Zobacz więcej
Obrazek
30.05.2011

Zmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!

Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.

Zobacz więcej