WSPOMINAMY ANNĘ LUTOSŁAWSKĄ
Z ogromnym żalem przyjęliśmy informację o śmierci Anny Lutosławskiej aktorki związanej z naszym teatrem w latach 1957 - 1965.
W swojej karierze teatralnej wcieliła się w ponad sto postaci. Grała w teatrach w Krakowie i Wrocławiu, wystąpiła także w kilkudziesięciu spektaklach Teatru Telewizji i Teatru Polskiego Radia. Była wykładowczynią w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (Akademia Sztuk Teatralnych) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Za swoją pracę była wielokrotnie nagradzana, m.in. Złotą Odznaką za zasługi dla miasta Krakowa, Odznaką Budowniczego Nowej Huty, Nagrodą ministra Kultury i Sztuki na XIII Festiwalu Teatralnym Kontrapunkt (za rolę Roży Żabczyńskiej w spektaklu "Cudzoziemka"), Złotym Krzyżem Zasługi, Nagrodą im. Ireny Solskiej czy nadanym przez Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski "za zasługi dla przemian demokratycznych i transformacji ustrojowej w Polsce oraz za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej".
Na zdjęciu: Anna Lutosławska podczas wydarzenia „Puste pole - Przestrzeń wyobraźni. Józef Szajna 1922-2022” Teatr Ludowy. Fot. Anna Ryś
Na zdjęciu: Anna Lutosławska. Z realizacji: Świętoszek, 1 lutego 1962 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
Na zdjęciu: Franciszek Pieczka. Z realizacji: Imiona władzy, 19 października 1957 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Drozdowski Adam.
Na zdjęciu: Jerzy Przybylski, Anna Lutosławska. Z realizacji: Zaklinacz deszczu, 18 kwietnia 1958 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Drozdowski Adam.
Popularne
BALLADA O NOWEJ HUCIE - PROLOG
Świat z przeszłości i teraźniejszość płynnie się przenikają. Te dwie rzeczywistości nie funkcjonują oddzielnie, ale mają na siebie wpływ. Każdy mógł być przecież każdym z przeszłości. To przecież to samo miasto.
Zobacz więcejSEX, PROCHY...- WIELKI POWRÓT
„W tej sztuce piszę o rzeczach, których nie potrafię zrozumieć. To publiczna medytacja nad wewnętrznymi konfliktami mojego życia. Próbuję (…) pokazać światu wszystkie swoje obrzydliwe strony, niczego nie ukrywając.” – wyznaje Bogosian.
Zobacz więcejBARAŃCZAK WE WSPOMNIENIACH JERZEGO FEDOROWICZA
W maju 1990 roku zaproponowałem Jurkowi Stuhrowi wystawienie "Poskromienia złośnicy" w Teatrze Ludowym. Postawił warunek, że przystąpi do pracy, jeżeli będzie miał nowe tłumaczenia i to najlepiej Stanisława Barańczaka. Wiedziałem, że w czerwcu 1990 roku Barańczak odwiedzi Kraków. "Dopadłem" Staszka na ulicy Gołębiej...
Zobacz więcej