WYRÓŻNIENIE DLA WERONIKI KOWALSKIEJ NA 5. FESTIWALU DEBIUTANTÓW PIERWSZY KONTAKT W TORUNIU
Weronika Kowalska – Jewdocha w „Sędziach” Stanisława Wyspiańskiego - za udaną próbę zmierzenia się z legendarną postacią dramatu Wyspiańskiego przy użyciu nieoczywistych środków aktorskich.
PROTOKÓŁ z ostatniego posiedzenia Jury Festiwalu Debiutantów – „Pierwszy Kontakt” 2019.
Jury V Festiwalu Debiutantów Pierwszy Kontakt 2019 w składzie: Dorota Buchwald, Agnieszka Korytkowska-Mazur, Maria Peszek.
Na dzisiejszym posiedzeniu, po obejrzeniu w dniach 25 – 31 maja dziewięciu debiutów aktorskich i sześciu debiutów reżyserskich w dwunastu spektaklach, postanowiło jednogłośnie przyznać nagrody, nie determinując werdyktu kategoriami płci.
Nagrodziłyśmy to, co nas zachwyciło, olśniło i wzruszyło. Chciałyśmy docenić debiutantów wyróżniających się umiejętnościami zawodowymi, wrażliwością i odwagą w przekraczaniu stereotypów. W związku z tym postanowiłyśmy przyznać jedną nagrodę za reżyserię i pięć nagród aktorskich: nagrodę główną, dwie równorzędne nagrody drugie i dwa wyróżnienia. Wyróżnienia otrzymują:
Weronika Kowalska – Jewdocha w „Sędziach” Stanisława Wyspiańskiego - za udaną próbę zmierzenia się z legendarną postacią dramatu Wyspiańskiego przy użyciu nieoczywistych środków aktorskich. Konrad Eleryk – Laurenz „Pijanych” Iwana Wyrypajewa - za organiczność i autentyzm.
Dwie równorzędne drugie nagrody aktorskie otrzymują: Joanna Sokołowska za rolę w spektaklu „Zakonnice odchodzą po cichu”, przejmującą kreację stworzoną przy użyciu subtelnych, zniuansowanych środków wyrazu. Natalia Czekała za stworzenie w tym samym spektaklu wyrazistej postaci i za niezwykłą muzykę tworzoną na żywo, która w znacznym stopniu decyduje o kształcie przedstawienia.
Główną nagrodę aktorską - za brawurową, olśniewającą kreację łączącą ultrawyrazistą formę z niezwykłą wrażliwością i odwagą - otrzymuje Paulina Walendziak za rolę Iris w „Otchłani” Jennifer Haley. Nagrodę za reżyserię „Natana Mędrca” Gottholda Ephraima Lessinga otrzymuje Piotr Kurzawa - za inteligentną, klarowną adaptację mało spektakularnego klasycznego dramatu. Szlachetna inscenizacja, dojrzały język, precyzja przeprowadzonej myśli – także w grze aktorskiej - sprawiają, że spektakl zyskuje niezwykłą aktualność. Staje się ważnym głosem w sprawie tolerancji i wolności. Taki głos jest nie do przecenienia zarówno w sztuce, jak i w przestrzeni publicznej. Być może wbrew hasłu festiwalu, ten spektakl otwiera inną możliwość skuteczniejszej rozmowy o współczesności. Kiedy cisza nie oznacza słabości, a szept może więcej niż krzyk. Usłyszmy zarazem głos debiutantów, którzy chcą pracować i współtworzyć zespoły teatralne, chcą być razem. W niespokojnych czasach bycie razem to wielka wartość i siła.
Toruń, 31 maja 2019 r.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej