ŻEGNAMY STANISŁAWA MICHNO
Z żalem żegnamy jednego z nestorów naszej sceny, Stanisława Michno.
Z żalem żegnamy jednego z nestorów naszej sceny, Stanisława Michno, który w Teatrze Ludowym grał w latach 1964-1974, ale emocjonalnie był związany z nowohucką sceną do końca. Był aktorem, reżyserem, współtworzył także Teatr Polski w Chicago czy Teatrze Cricot 2, na początku lat 90. założył własny teatr - MIST.
Pozostanie w naszej pamięci.
Zdjęcie główne z uroczystości Stanisław Michno, Jubileusz 60-lecia pracy scenicznej. Fot. Adam Walanus
Archiwalne zdjęcia ze strony ENCYKLOPEDIA TEATRU POLSKIEGO.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Farsa mrocznych, 3 czerwca 1972 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Rubiś Jadwiga.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Niezwykłe przygody Kubusia Puchatka, 22 lutego 1973 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Szklana menażeria, 15 stycznia 1972 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Szklana menażeria, 15 stycznia 1972 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Kordian, 4 listopada 1970 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Zykowowie, 28 listopada 1971 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Dwa teatry, 27 lutego 1971 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Plewiński Wojciech.
- Na zdjęciu: Stanisław Michno. Z realizacji: Ryszard III, 10 grudnia 2005 - Teatr Ludowy (Kraków-Nowa Huta). Fot. Strama Sebastian.
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej