Przebudzenie zaczyna się od powiedzenia jestem i teraz. Przebudzone coś leży wówczas przez jakiś czas, wpatrując się najpierw w sufit, potem patrząc na siebie, aż rozpozna swoje ja i wyciągnie wnioski: ja jestem, ja jestem teraz. Dopiero potem przychodzi tutaj, dodając, choćby pośrednio, odwagi: ponieważ coś spodziewało się, że tego ranka będzie tutaj, inaczej mówiąc - w domu. Ale teraz to nie tylko teraz. Teraz jest też przypomnieniem: oto cały jeden dzień upłynął od wczoraj, oto cały jeden rok upłynął od zeszłego roku. Każde teraz jest opatrzone nalepką z datą, unieważnia wszelkie poprzednie teraz do czasu, gdy prędzej lub później, może, nie może, z całą pewnością i ono przeminie. Nerw błędny skręca się z przerażenia. Niezdrowy skurcz na myśl o tym, co nas czeka, gdzieś tam, w perspektywie śmierci. Tymczasem szare komórki, ten ponury stróż porządku, obejmują kontrolę nad głównymi organami i zaczynają je sprawdzać, jeden po drugim: nogi się wyciągają, krzyż wygina, palce zaciskają i rozprostowują. Następnie przez cały system wewnętrznej komunikacji przechodzi pierwszy ogólny rozkaz dnia: WSTAĆ. Ciało posłusznie dźwiga się z łóżka!(…) Potem do lustra. Widzi tam nie tyle twarz, ile raczej świadectwo prawdy. Oto, co ze sobą zrobiło, oto cały śmietnik, jaki wkradł się tu w ciągu lat, zawarty w otępiałym, zasmuconym wzroku…

____________

#glosłosludzkipiaf

Fragment tekstu Christophera Isherwooda, „Samotny mężczyzna”. Materiał z programu spektaklu pod redakcją Marii Klotzer.

Jean Cocteau
GŁOS LUDZKI / PIAF
reż. Maciej  Namysło
Premiera 27 sierpnia 2021, Scena Pod Ratuszem 

(tytuł oryginału La voix humaine)

Za uprzejmą zgodą  Pana Hugues’a CHARBONNEAU Przewodniczącego Comitè Jean Cocteau

W spektaklu wykorzystano aranżacje muzyczne piosenek Edith Piaf autorstwa Abla Korzeniowskiego, pochodzące z płyty „Kaas chante Piaf”, których właścicielem jest Richard Walter Entertainment.

red/foto Anna Ryś