Aktualności

Zobacz wszystkie aktualności
23.02.2012

PATRZĄC Z KOSMICZNEJ PERSPEKTYWY

- Pokuszę się o stwierdzenie, że w moim spektaklu nie ma głównego bohatera, bo każda z postaci ma tak bogaty swój świat wewnętrzny, że widz będzie mógł wybrać sobie za którą z nich podąży jego uwaga… z Pawłem Szumcem, reżyserem przedstawienia "Królik Królik" rozmawia Maria Klotzer

zdjęcia z  próby - foto Sebastian Strama

na zdjęciu Krzysztof Górecki, Tadeusz Łomnicki, Piotr Pilitowski, Paweł Kumięga, Patrycja Durska, Dominika Markuszewska
06net_40007net_400



- Kto właściwie jest bohaterem Twojego przedstawienia?

- Pokuszę się o stwierdzenie, że w moim spektaklu nie ma głównego bohatera, bo każda z postaci ma tak bogaty swój świat wewnętrzny, że widz będzie mógł wybrać sobie za którą z nich podąży jego uwaga… Oczywiście jedne postaci istnieją jakby „więcej”, są bardziej rozbudowane, inne orbitują wokół tych ważniejszych, ale wszystkie mogą być dla widza tak samo atrakcyjne.

- Jednak tytułowy Królik Królik już przez autorkę został wskazany jako osoba w pewien sposób ważniejsza.

- Rzeczywiście tytuł sugeruje, że głównym bohaterem jest Królik i jednocześnie pojawia się pytanie, czemu autorka główną postacią chciała uczynić kosmitę… Myślę, że Coline Serreau postanowiła w ten sposób narzucić określoną perspektywę patrzenia na nasz świat – kosmiczną perspektywę. W pewnym momencie Królik mówi: uświadomcie sobie, że nie stanowicie centrum Wszechświata. Oczywiście nie oznacza to, że w związku z tym mamy się teraz skupić na penetrowaniu Kosmosu. To jest raczej pytanie o nasz ludzki egoizm, egocentryzm.

- Drugą osobą, która w tym dramacie „istnieje więcej” jest na pewno Matka.

na zdjęciu Beata Schmscheiner
04net_400_0110net_400_01

- Ona jest dla mnie postacią równie ważną jak Królik. To ona w pewien sposób porządkuje ten świat, wokół niej krąży cała rodzina i nie tylko, to ona przyciąga swoja energią sąsiadów, znajomych i nieznajomych… Już w pierwszej scenie widać, że świat bez Matki jest światem bez energii, bez ruchu. Ona jest takim Słońcem wokół którego orbitują planety, do którego się powraca po pewnych doświadczeniach życiowych po siłę i odpowiedź na pytanie, czy jest możliwe rozpoczęcie wszystkiego od początku. W sztuce jest tak, że w pewnym momencie wracają wszystkie dzieci, każde z nich dostało w kość od losu, ma swoją tajemnicę… ale jak powiedział jeden z synów, uciekał przed policją, lecz kiedy już był pod bramą domu, nie mógł tutaj nie wejść… I to, że „nie mógł tutaj – czyli do domu - nie wejść” jest dla nas bardzo ważne. Przyciągnęła go matczyna grawitacja. Ta kosmiczna terminologia tak ładnie tutaj pasuje, jak widać nie tylko ze względu na Królika-kosmitę.

- Właśnie, a Królik – czy on naprawdę jest kosmitą?

na zdjęciu Krzysztof Górecki, Paweł Kumięga,                                                      Beata Schimscheiner, Piotr Pilitowski
01net_400_0103net_400_01

- To jest tak skonstruowana postać, że do końca nie wiemy, czy to jest kosmita. Ale my założyliśmy, że tak jest. Oto w rodzinie Królików zjawia się ktoś, kto – choć ma wszelkie ludzkie cechy, nie jest żadnym robotem - jest jak tabula rasa. I od nas-ludzi zależy, co na tej tablicy zostanie zapisane…

z Pawłem Szumcem- reżyserem przedstawienia - rozmawiała Maria Klotzer

Popularne

Obrazek
02.04.2015

TWÓRCZE SPOTKANIE ARTYSTÓW TEATRU I WIDZÓW

Widzowie nie tylko lubią oglądać… Oni kochają wręcz podglądać! Stąd tak szczere zainteresowanie próbą otwartą „Wychowanki” Aleksandra Fredry.

Zobacz więcej
Obrazek
27.03.2015

27 MARCA - MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ TEATRU

Orędzie na przypadający 27 marca Międzynarodowy Dzień Teatru powierzono w tym roku Krzysztofowi Warlikowskiemu, polskiemu reżyserowi. Treść orędzia, w 22 językach, została opublikowana na oficjalnej stronie obchodów www.world-theatre-day.org - See more at: http://dotknij-teatru.pl/oredzie-na-miedzynarodowy-dzien-teatru

Zobacz więcej
Obrazek
27.03.2015

9 MARCA - MARZENIE - TU CZYTAM - BLOG IZABELI MIKRUT

Dla Tomáša Svobody rzeczy niemożliwe nie istnieją. Podobnie jak nie istnieją do znudzenia powtarzane scenariusze damsko-męskich historii. Ten autor i reżyser staje się na teatralnych scenach mistrzem absurdu, a i celnym obserwatorem rzeczywistości. Zestawia te dwa skrajne podejścia w znakomitych historiach, a obecność nieskrępowanej wyobraźni tłumaczy kolejnymi snami. Owszem, oniryczny charakter opowieści pozwala na dowolne szaleństwa. Ale pomysły z pogranicza jawy i snu Svoboda rozwija rewelacyjnie.

Zobacz więcej