PEGGY PICKIT WIDZI TWARZ BOGA - PREMIERA 13 KWIETNIA
Osoby: Frank, Liz, Karen i Martin. Cała czwórka zna się z okresu pracy w szpitalu po ukończeniu studiów medycznych. Byli na tym samym roku.
Miejsce akcji: dom Lizy i Franka, w jakimś uniwersyteckim mieście, w zachodniej części świata.
Czas akcji: 14 października 2012, dzień, w którym Felix Baumgartner podjął próbę pobicia rekordów świata.
ROLAND SCHIMMELPFENNIG
Peggy Pickit widzi twarz Boga (tytuł oryginału: PEGGY PICKIT SIEHT DAS GESICHT GOTTES)
tłumaczenie: Michał Ratyński
Osoby:
Frank – Tadeusz Łomnicki
Frank jest ordynatorem w jednej z uniwersyteckich klinik, nie wykluczone, że jest nawet specjalistą od infekcji
Liz – Marta Bizoń
Liz, do urodzin dziecka pracowała jako pielęgniarka.
Karen – Karolina Stefańska
Martin – Jacek Wojciechowski
Karen i Martin, sześć minionych lat pracowali w bardzo prowizorycznych warunkach, jako lekarze, w jakimś szpitalu III świata.
Cała czwórka zna się z okresu pracy w szpitalu po ukończeniu studiów medycznych. Byli na tym samym roku.
„X” – Krzysztof Górecki
Miejsce akcji: dom Lizy i Franka, w jakimś uniwersyteckim mieście, w zachodniej części świata.
Czas akcji: 14 października 2012, dzień, w którym Felix Baumgartner podjął próbę pobicia rekordów świata: w załogowym locie balonem na największą wysokość i skoku ze spadochronem z największej wysokości.
Reżyseria: Grzegorz Kempinsky
Oprac. muzyczne: Grzegorz Kempinsky, Tadeusz Łomnicki
Scenografia: Barbara Wołosiuk
Świato: Maria Machowska
Inspicjent/sufler/asystent reżysera: Manuela Nowicka
Prapremiera polska 338 premiera Teatru Ludowego Scena Pod Ratuszem 13 kwietnia 2013 roku
Popularne
TYLKO DO 30.11 MOŻESZ WZIĄĆ UDZIAŁ W ANKIECIE DOTYCZĄCEJ TEATRU LUDOWEGO
badanie dotyczy krakowskiej instytucji kultury http://www.agrotec.pl/badanie/index.php/332813/lang-pl
Zobacz więcejMAMY NOWE NAGŁOŚNIENIE
Mamy nowe nagłośnienie, które dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Zobacz więcejWEEKEND WIELKICH POŻEGNAŃ
W miniony weekend (14, 15.11) pożegnaliśmy naszego "Królika". Garść ludzików szarych jak Ty - nie pyskujących na kanwie swych ran życiowych, nie protestujących, nie maszerujących, nie skandujących, nie rozbijających namiotów, nie utrudniających ruchu ulicznego, nie strajkujących, nie wyjących do kamer, nie łkających w mikrofon i nie palących gum. Żaden z Królików publicznie nie dukał retorycznego banału nad paprykami: "Jak żyć, panie Premierze?", ponieważ Królikowie dobrze wiedzą, jak żyć, zwłaszcza gdy już nie da się żyć. (Paweł Głowacki)
Zobacz więcej