POZNAJCIE NASZĄ OBSADĘ
Już 28 marca na Scenie Pod Ratuszem nasza kolejna premiera. Zapraszamy na spektakl "Wujaszek Wania" w reż. Małgorzaty Bogajewskiej.
Polska prapremiera Wujaszka Wanii odbyła się 20 stycznia 1906 roku (dziewięć lat po wydaniu sztuki) w Teatrze Miejskim w Krakowie, w reżyserii i przekładzie Lety Walewskiej. Zaledwie miesiąc później, 24 lutego sztuka została wystawiona w Teatrze Miejskim we Lwowie. Na kolejne realizacje sceniczne dramatu Czechowa polscy widzowie musieli czekać ponad pół wieku.
Dopiero w 1953 roku "Wujaszek Wania" wrócił na deski polskiej sceny i został wystawiony przez Teatr Polski w Warszawie. Rolę Heleny zagrała wówczas Elżbieta Barszczewska, a Astrowa, Jan Świderski - gwiazdorzy polskiego kina niemego. Sztukę wyreżyserowała Maria Wiercińska.
W galerii część z obsady pierwszego wystawienia "Wujaszka Wani" z 1906 roku w zestawieniu z aktorami Teatru Ludowego w tych samych rolach.
Więcej o spektaklu oraz pełna lista obsadowa dostępna na profilu spektaklu "Wujaszek Wania" - kliknij tutaj!
Popularne
27 MARCA - MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ TEATRU
Orędzie na przypadający 27 marca Międzynarodowy Dzień Teatru powierzono w tym roku Krzysztofowi Warlikowskiemu, polskiemu reżyserowi. Treść orędzia, w 22 językach, została opublikowana na oficjalnej stronie obchodów www.world-theatre-day.org - See more at: http://dotknij-teatru.pl/oredzie-na-miedzynarodowy-dzien-teatru
Zobacz więcej9 MARCA - MARZENIE - TU CZYTAM - BLOG IZABELI MIKRUT
Dla Tomáša Svobody rzeczy niemożliwe nie istnieją. Podobnie jak nie istnieją do znudzenia powtarzane scenariusze damsko-męskich historii. Ten autor i reżyser staje się na teatralnych scenach mistrzem absurdu, a i celnym obserwatorem rzeczywistości. Zestawia te dwa skrajne podejścia w znakomitych historiach, a obecność nieskrępowanej wyobraźni tłumaczy kolejnymi snami. Owszem, oniryczny charakter opowieści pozwala na dowolne szaleństwa. Ale pomysły z pogranicza jawy i snu Svoboda rozwija rewelacyjnie.
Zobacz więcejZABIJ OJCA AMY - RECENZJA
W surrealistycznym nie-mieście, na granicy halucynacji i obłędu, w którym rozpad zdaje się synonimem istnienia spotykają się oni – dzieci negacji. Nieślubni potomkowie bourbona i marihuany. Królowie muzyki, postrachy kościołów. Idole i ucieleśnione karykatury przechlanego życia. Uwielbieni za to, co ich zniszczyło. Amy Winehouse, Jim Morrison, Kurt Cobain, Jimi Hendrix, Janis Joplin. Odeszli tak jak żyli – hucznie i samotnie. U Piotra Siekluckiego huk przedziera się nawet do krainy umarłych. Cienka bowiem jest granica między obłędem za życia a pośmiertną katuszą. Nie ma piekła ani nieba. Bohaterowie Amy. Klubu 27 trafili donikąd. Na wiekuisty śmietnik. Przecież nigdy nigdzie nie pasowali.
Zobacz więcej