TEATRALNY SEZON W KRAKOWIE
Podsumowanie minionego sezonu wg. sekcji polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych.
Łukasz Maciejewski i jego teatralne Błyski w podsumowaniu dobiegającego końca sezonu krakowskich scen. W zestawieniu znalazły się:
* Maja Pankiewicz w kategorii Błyski aktorskie jako Joas w "Sędziach" w reżyserii Małgorzata Bogajewska.
"Nerwoból który rozsadza czaszkę. Chłopiec z dziewczęcym sercem, muzyk, artysta, który grzęźnie w błocie, również w błocie ludzkim. Jego serce płonie, jego ciało to gorączka. W pląsach, drgawkach, nie potrafi znaleźć sobie miejsca w rzeczywistości, która nie potrzebuje wcale neurotyków, w której liczy się podaż, sprzedaż i chuć. Mały Joas w interpretacji arcyutalentowanej Mai Pankiewicz nie chce takiego życia. Woli nicość. Tam zaśpiewają mu najpiękniej. Kreacja."
*"Tożsamość Wila" duetu Amanita Muskaria (Gabriela Muskała i Monika Muskala), który został uznany jako
Najciekawszy nowy tekst dramaturgiczny.
"Że zdolne, to mało powiedziane, że ambitne – znowu niewystarczająca etykietka. Monika Muskała to literaturoznawczyni, wybitna tłumaczka literatury niemieckojęzycznej (Jelinek, Bernhard), Gabriela Muskała znana jest przede wszystkim ze znakomitych ról filmowych i teatralnych. Siostry Monika i Gabriela Muskały pod pseudonimem Amanita Muskaria od lat piszą wspólnie dramaty, ostatni z nich – „Tożsamość Wila” był reżyserskim debiutem teatralnym Gabrieli. To ożywcze spotkanie przybyszów z zewnątrz. Zamknięta, nieprzenikniona Nowa Huta została odkryta jak gdyby na nowo, trochę inaczej. W Hucie z Wilem (Lenin wiecznie żywy) wspomina się oldskul i soc-majaki, wprowadza jednak nowe barwy, ale i żegna ze starym, czasami zresztą to, co stare, wydaje się żywsze, mądrzejsze i celniejsze. To chmurna dziewczynka z warkoczykami o imieniu Tradycja.
Znakomity językowo, odkrywczy i świetnie zainscenizowany tekst."
Link do pełnego zestawienia dostępny na AICT POLSKA
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej