LATO W TEATRZE LUDOWYM

LATO W TEATRZE LUDOWY 2024 / RZYM. FELLINI 1920-1993

Saga rodzinna 1920-1993. Opowieści o włoskim szaleństwie.
Hołd dla włoskiego kina XX-wieku i Rzymu jako ukrytego szaleństwa – sztuki, historii i społeczeństwa.
Zbudujemy na scenie plan filmowy jak z CineCitta a w nim dom wielopokoleniowej rodziny. Na przestrzeni blisko 80 lat opowiemy historię Fellinich z Rzymu, nie przypadkiem spokrewnionych ze słynnym reżyserem filmowym Federico Fellinim, bo to jego wyobraźnia, miks realizmu i surrealizmu będzie dla nas najważniejszą inspiracją. Chcemy pokazać magię codzienności i przerażającą zwyczajność sztuki, która się nią żywi. Zmieścić dwudziestowieczne Włochy w kilkunastu żywych obrazach, posłuchać rozmów artystów iwałkoni, mieszczan i proletariuszy. Sprawdzić jak im się żyło, na kupie, w jednej kamienicy, w sublokatorskich pokojach. To będzie opowieść o dorastaniu i nauce opowiadania o świecie, który przeminął. O zmarnowanych szansach i cudzie prostoty.
Zaadaptujemy najsłynniejsze sceny z włoskiego kina, zaprosim na scenę wielkich reżyserów i postaci z ich filmów. Naszym celem będzie rozbrajanie lub potęgowanie włoskich stereotypów. Może włoskie szaleństwo wcale nie jest tylko włoskie, może w jego lustrze przegląda się Polska?

 Fabularny punkt wyjścia: Rzymska gałąź rodu Fellinich, często odwiedzana przez krewniaków z Rimini to typowa włoska familia, mieszczańska, katolicka, konserwatywna, konformistyczna, nacjonalistyczna. Jej głową jest Benito Fellini, kochający do szaleństwa swoją kuzynkę Malenę i obsesyjnie nienawidzący własnej żony Aurory. Wielbiciel Mussoliniego a potem wszystkich włoskich papieży. Pan Benito ma 13 rozbrykanych córek i jednego syna o imieniu Ultimo, bo urodził się jako ostatni. Kłóci się z ekscentrycznymi i nachalnymi sąsiadami, wydaje córki za mąż, wplątuje w politykę, nienawidzi reżyserów filmowych, nieustannie kręcących na jego podwórku jakiś wiekopomny kinowy fresk. Rodzina Fellinich marzy o wakacjach w Portofino i wyjeździe na festiwal San Remo, kłóci się na zjazdach rodzinnych, głosuje na komunistów lub faszystów, modli za papieża Włocha, otwiera co rusz jakiś w zamyśle dochodowy interes i za chwilę ogłasza jego plajtę.

11 młodzieżowych autorów scenariusza!
- Blisko 40 aktorów na scenie!
- 150 minut akcji i atrakcji!
- Włoskie stand-upy!
- Dialogi o życiu, miłości i śmierci!
- Surrealne wizje!
- Slapstik i comedia dell’arte!
- Granie na ekranie!
- Piosenki na żywo!
- Tańczymy tarantellę i saltarello!

Realizatorzy projektu:
Dariusz Starczewski – reżyser
Łukasz Drewniak – opieka dramaturgiczna
Jan Sarata – choreografia
Artur Sędzielarz – opracowanie muzyczne
Joanna Jaśko - Sroka - scenografia
Anna Branny – wymowa sceniczna
Katarzyna Dudek - opiekun projektu

LATO W TEATRZE LUDOWY 2023 / ZAWSZE BĘDZIEMY MIEĆ PARYŻ

Miejscem akcji spektaklu przygotowanego w ramach Lata w Teatrze Ludowym będzie najbardziej romantyczne miasto świata, mekka artystów i zakochanych, żywe, oddychające muzeum przeszłości i zarazem poligon doświadczalny nowoczesnej sztuki. Czyli Paryż. Po prostu Paryż, „w ogóle Paryż”! Stolica Francji, która płonie od kolejnych rewolucji i drży podczas ulicznych walk wściekłej młodzieży z policją, zmienia republikańskie kolory podczas protestów żółtych kamizelek. Paryż zakazanych dzielnic. Miasto, w którym się tak pięknie umiera.
Para młodych ludzi, podkradnięta z filmu Przed zachodem słońca i trochę podobna do Julie Delpy i Ethana Hawke zabierze nas na paryskie gadanie o uczuciach i związkach, wędrując po rozgrzanych słońcem bulwarach nad Sekwaną odbędziemy wraz z nimi podróż w czasie do Belle Epoque i przedwojennego Paryża. Wystarczy otworzyć pewne drzwi w ścianie kamienicy na Montmartrze i jak bohaterowie O północy w Paryżu Woody Allena wpadamy w sam środek opowieści z przeszłości miasta. Pracownia malarska Modiglianiego zmienia się w dom mody Coco Chanel, szpital wariatów Charetron w scenę podejrzanej rewii Moulin Noir. Upływają lata, zakochani chłopcy i dziewczęta wciąż chodzą po ulicach Paryża, miłość kończy się lub zaczyna, artysta pnie się na szczyt lub umiera w zapomnieniu i tylko miasto wciąż to samo.
Przez nasz teatralny Paryż będzie przejeżdżał wyścig Tour de France, przetoczą się manifestacje paryskiego maja 1968 roku, zaśpiewamy na żywo największe francuskie szlagiery, zatańczymy upiornego kankana, poćwiczymy z Marcelem Marceau zasady pantomimy. Na naszą scenę wejdą wielcy artyści związani z Paryżem – Antonin Artaud, Brigitte Bardot, Camille Claudel, Margueritte Durras, Simon de Beauvoir, Maria Curie-Skłodowska, Antoine de Saint-Exupery a nawet Maria Antonina... Będzie też miejsce dla anonimowych paryżan i turystów, których miłości i walki o siebie w sztuce, nauce i polityce nikt dotąd nie opisał. Ingrid Bergman: A co z naszą miłością, Rick? Humprey Bogart: Zawsze będziemy mieć Paryż.
Zapraszamy do zakochanego, nostalgicznego i rewolucyjnego Paryża! Łukasz Drewniak/ dramaturg spektaklu

Spektakl w wykonaniu młodzieży w ramach projektu Lato w Teatrze.

Realizatorzy projektu:
Dariusz Starczewski – reżyser
Łukasz Drewniak – opieka dramaturgiczna
Jan Sarata – choreografia
Artur Sędzielorz – opracowanie muzyczne
Joanna Jaśko Sroka - scenografia
Marysia Nowak - asystentka scenografki, projekt graficzny
Anna Branny – wymowa sceniczna

LATO W TEATRZE LUDOWY 2022 / VIVA MEXICO!

Viva Mexico! W tym roku zaprosiliśmy uczestników Lata w Teatrze Ludowym w podróż do Meksyku. Chyba wszyscy potrzebujemy takiego świadomego eskapizmu – ucieczki w kolorowy, egzotyczny świat daleko od wojny, od Europy, od pandemii, od codziennego lęku i złych przeczuć. Nie zabieramy jednak młodych teatromanów do krainy Utopii, tylko spróbujemy spojrzeć na rzeczywistość przez latynoską soczewkę, sprawdzić, jak naprawdę wygląda zderzenie kultur i cywilizacji.
Jeszcze do niedawna używało się określenia: Ale Meksyk!, żeby podkreślić zdumienie chaosem rzeczywistości, nieopokojącą mieszankę przemocy i piękna.
Czym naprawdę jest Meksyk? Czy to stan umysłu, raj z wadą genetyczną czy wręcz stacja doświadczalna końca świata? Chcemy ten piękny i niesamowity kraj zmaterializować na nowohuckiej scenie, poznamy jego historię i kulturę, opowiemy w pięciu aktach z prologiem i epilogiem o bohaterach prawdziwych i zmyślonych. Przywołamy atmosferę Dia de Muertos i zapoznamy się z fenomenem Santa Muerte.
Wejdziemy do trzewi miasta-molocha Cuidad de Mexico, będziemy śledzić dzieje rodziny de Sela, trafimy do willi Fridy Kahlo i na pustynię Sonora z książki Roberto Bolańo „Dzicy detektywi”. Pobawimy się z nieuchwytnym Zorro i zobaczymy, dlaczego Sławomir Mrożek uciekł z rancho Epifania.
Jak zwykle powstanie spektakl dowcipny i smutny jednocześnie, pełen scen zbiorowych, nasycony muzyką.

reżyseria: Dariusz Starczewski
opieka dramaturgiczna: Łukasz Drewniak
scenografia i kostiumy: Jerzy Basiura
choreografia: Jan Sarata
opracowanie muzyczne: Artur Sędzielarz
wymowa sceniczna: Anna Branny
asystentka scenografa, animacje, projekt graficzny programu: Maria Nowak

LATO W TEATRZE LUDOWYM 2021 / KONIEC ŚWIATA W CENTRAL PORK

Zainspirowani fabułami seriali i filmów, których akcja osadzona jest w N.Y.C w latach dziewięćdziesiątych przedstawiamy opowieść o miłości i samotności w wielkim mieście, o marzeniach i lękach, wzlotach i upadkach „pokolenia X”. Pokażemy nowojorska bohemę artystyczną, grono freaków i outsiderów, wyścig szczurów, powszechne neurozy i specjalistyczne terapie. Zaśpiewamy wiele kultowych amerykańskich piosenek z ostatniej dekady XX wieku.

Akcja spektaklu rozpocznie się od skutków wiary w ideę „końca historii” Francisa Fukyiamy i transmitowanej na żywo w telewizji Wojny w Zatoce. Finalnym akordem naszej opowieści będzie atak na World Trade Centre, bo wtedy naprawdę skończyły się beztroskie lata dziewięćdziesiąte. Zapraszamy do Central Pork, nowojorskiej klubo-kawiarni, w której koncentruje się życie grupy przyjaciół i mieszkańców kilku kamienic. Odbywają się tu koncerty, slamy poetyckie i debaty polityczne. Młodzi ludzie zakochują się i odkochują w sobie, szukają pracy, rewolucjonizują muzykę rockową. Bawią się w sylwestrową noc, jedzą indyka w Święto Dziękczynienia, obdarowują prezentami w Wigilię, zaskakuje ich blackout. Boją się pluskwy milenijnej. I życia, które przyjdzie potem. 

Twórcy:
dramaturgia - Łukasz Drewniak
reżyseria - Dariusz Starczewski
scenografia - Joanna Jaśko-Sroka
choreografia - Wojciech Kaproń
muzyka/opracowanie muzyczne - Artur Sędzielarz
impostacja głosu - Anna Branny

LATO W TEATRZE LUDOWYM 2020 / HOPLA ŻYJEMY!

Wszyscy mamy dość wizji, jaki będzie świat po pandemii, jesteśmy udręczeni izolacją i siedzeniem w domach. Uważamy, że opowiadanie o tym, co nam się niedawno przydarzyło wprost jest dziś mało interesujące, bo wszyscy przeżyliśmy z grubsza to samo. I boimy się tego samego. Być może najbliższa nam wizja rzeczywistości, to ta, w której żyło się kolorowo i bez strachu. Z nadzieją, że świat nigdy się nie zmieni na gorsze.

Tytuł spektaklu: Hopla żyjemy! został zaczerpnięty z ekspresjonistycznej sztuki Ernsta Tollera, niemieckiego autora tworzącego w latach dwudziestych XX wieku zaraz po Pierwszej Wojnie Światowej i w wielkim kryzysie ekonomicznym pierwszych lat Republiki Weimarskiej. Ale to nie jest podpowiedź epoki i tematyki naszego przedstawienia tylko chwytliwe, pełne nadziei hasło afirmujące życie i wolę przetrwania. Robimy teatr i krzyczymy ile sił w płucach: Hopla, żyjemy!

Hopla żyjemy!

Londyn lata 1966-1970 czasy narodzin ruchu hippiesowskiego, muzyki psychodelicznej. Miasto, które było centrum światowej kultury, pełne artystów i freaków świadkowało końcu Brytyjskiego Imperium. Przenieśmy się do Londynu The Beatles i Rolling Stones, Davida Bowie, Eltona Johna, Pink Floyd, Genesis, Led Zeppelin i Cream. Działają już komicy z grupy Monty Python, powstają filmy Linsdaya Andersona i wielu wielu innych wybitnych reżyserów. Opowiedzielibyśmy razem o świecie artystów, którzy poszerzają sobie świadomość i percepcję, eksperymentują z formą i używkami. Walcząc z przesądami konserwatywnego społeczeństwa. To czasy Flower Power i protestów antywojennych. Rzeczywistość, w której najważniejszy jest głos młodych ludzi. Pamiętajmy, co wołali kontestatorzy paryskiego maja 1968 roku – Nie wierz nikomu po trzydziestce! W Londynie w tym samym czasie, młodzi ludzie nie podpalali samochodów na ulicach, niekoniecznie bili się z policją, nie chcieli władzy politycznej: chcieli najpierw wolności w sztuce i w życiu. Wymyślali nowe formy, łamali obyczajowe konwenanse, tworzyli kolorową społeczność, którą pamiętamy do dziś i której bezustannie zazdrościmy kreatywności. Być może pretekstem do pokazania tego londyńskiego tygla idei i dźwięków, sztuki i egzystencji, miłości i nadziei byłaby wizyta na jakimś niszowym londyńskim festiwalu muzyki współczesnej polskiej grupy eksperymentalnej MW2, realizującej działania z pogranicza Nowej Muzyki i happeningu na bazie utworów Bogusława Schaeffera. To w MW2 grali młodzi wówczas aktorzy Jan Peszek, Mikołaj Grabowski, Andrzej Kierc, Andrzej Grabowski. I byli radykalniejsi od wszystkich brytyjskich teatrów! Zderzenie naszej i brytyjskiej awangardy może być bardzo scenicznie efektowne! 

Chcemy by był to spektakl bardzo muzyczny i taneczny, odtwarzający klimat i charakter tamtych lat, modę i styl życia. Poznamy gigantów anglosaskiej muzyki i literatury, kina i kabaretu, będziemy wędrować po planach filmowych, wybiegach mody i studiach nagraniowych, wejdziemy do BBC i angielskiego Parlamentu, spotkamy Królową Elżbietę II i jej dwór, będziemy pastiszować skecze Monty Pythona. 

Twórcy:
dramaturgia - Łukasz Drewniak
reżyseria - Dariusz Starczewski
scenografia -  Joanna Jaśko-Sroka
choreografia - Anne Wantuch
muzyka/opracowanie muzyczne - Artur Sędzielarz
impostacja głosu - Anna Branny